Ελληνική φιλοξενία (Όταν ο Ξένιος Ζευς είναι μόνο το όνομα αστυνομικής επιχείρησης)

Αφίσα που κολλήθηκε στις 14/7/2016 σε Ραφήνα και Πικέρμι

Σε μία ανάρτηση στις 26/6/2016, είχα γράψει για το κόστος του να είναι κανείς Άνθρωπος, όπως το αποτιμούσαν οι "γείτονες" (και αμφιβόλου νομιμότητας περίοικοι), ενός δημιουργούμενου κέντρου φιλοξενίας προσφύγων, στην ευρύτερη περιοχή της Ραφήνας.

Το κόστος αυτό, όπως με θράσος θάρρος, παρουσίαζαν οι παρανόμως παροικούντες, ήταν η αλλαγή χρήσης της δασικής περιοχής. Για όλα τα άλλα θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν νοήμονες ανθρώπους, όπως οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, η εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας διαβίωσης σε ανθρώπους που ξεριζώθηκαν βίαια από ατ σπίτια τους, η φροντίδα των παιδιών και των νηπίων τους, οι λιγοστές φωνές που ακούστηκαν, πνίγηκαν στην οχλοβοή που απαιτούσε άμεσο απο- χαρακτηρισμό της περιοχής.

Όπως μάλλον αναμενόταν, οι συνθήκες δεν προσέγγιζαν καν, σε αυτό που θα είχε ανάγκη ο κυνηγημένος από τη συμφορά άνθρωπος, που ελπίζει στην παρηγοριά και την αληθινή συμπόνοια από τον διπλανό του. Έτσι, οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί, άρχισαν να φεύγουν από την πρώτη κιόλας μέρα.

Φυσικά, δεν έγινε κανένας λόγος για την αποτυχία φορέων και οργανισμών, να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης. Αλλά δεν έγινε και λόγος για το ότι αυτές οι απαραίτητες συνθήκες διαβίωσης, σχεδιάστηκαν να είναι στην πραγματικότητα συνθήκες κράτησης. Βέβαια, επειδή ακόμα δεν έχει ομολογηθεί η επίσημη λειτουργία της κατασκήνωσης ως στρατόπεδο κράτησης -τα προσχήματα είναι ιερότερα από τους ανθρώπους, αρκετοί πρόσφυγες έφυγαν, είτε για να προσπαθήσουν εκ νέου τη διάβαση των συνόρων προς τους τόπους προορισμού τους, είτε για να επιστρέψουν στον Πειραιά και το Ελληνικό απ' όπου τους πήραν. 

Σήμερα, έπεσε στην αντίληψη μου η παρακάτω αφίσα, κολλημένη στη γειτονιά μου. Κατάλαβα πως υπάρχουν και εκείνοι που ανησυχούν για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, δίχως να τους εργαλειοποιούν με τον πιο χυδαίο τρόπο, για την επίτευξη των ανόσιων, παρανόμων στόχων τους.

Αυτό είναι δείγμα υγείας σε μία κοινωνία που αργοπεθαίνει, πνιγμένη στον ωκεανό των μικρών, ατομικών συμφερόντων. 

Πέρα από το μικρό δείγμα υγείας ενός μικρού μέρους μίας σχεδόν ολικά, ασθενούς κοινωνίας, το βασικό ζήτημα παραμένει ανοικτό. Και το ζήτημα αυτό είναι το τι θα γίνει με τους πρόσφυγες που εξακολουθούν να πνίγονται στην προσπάθεια θέασης και βίωσης ενός καλύτερου κόσμου.

Αξίζει άραγε να θεωρείται "καλύτερος" ο κόσμος στον οποίο θέλουν να φτάσουν οι πρόσφυγες; 

Ο κόσμος αυτός, κάνει ότι μπορεί για να το διαψεύσει.

ΥΓ: Γράφοντας το παραπάνω κείμενο, ανακάλυψα πως και άλλοι γείτονες,  πρόσεξαν τη συγκεκριμένη αφίσα και έγραψαν γι' αυτή