Όταν η οικολογική συνείδηση έχει αξία ίση με μία φωτογραφία και μερικά λεπτά δημοσιότητας
Από την ομάδα στο facebook "Αγρια Φύση Ραφήνας - Πικερμίου" αντιγράφω μία ανάρτηση, η οποία προκαλεί ανάμικτα αισθήματα. Κυρίως θλίψη και αγωνία για το τι σχεδιάζεται για την περιοχή αλλά και την ανατολική Αττική γενικότερα.
Ως κάτοικος της ευρύτερης περιοχής (Πικέρμι) γνωρίζω από κοντά την καθημερινή υποβάθμιση οικοτόπων, ρεμάτων και δασών που προκαλείται από την ανθρώπινη πίεση, την οικιστική αλλά και την εσχάτως ανηγμένη σε τοτέμ της προόδου, την ψευδώς αποκαλούμενη ως "αναπτυξιακή"
Στις πολιτισμένες χώρες, ακόμα και στις βαρύτατα βιομηχανοποιημένες και καθυποταγμένες στη βιομηχανική εξέλιξη, Ηνωμενες Πολιτείες, καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχει ανάπτυξη εις βάρος του περιβάλλοντος. Εκεί τα οικολογικά εγκλήματα τους είναι εγκλήματα κλίμακας και συνήθως εις βάρος τρίτων χωρών, σχεδόν ποτέ μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ.
Εδώ, ως γνωστό βαδίζουμε με τις επιταγές της "μόδας" ήτοι έχοντας σαν Ευαγγέλιο την ανάπτυξη (όπως την εννοούν, μέσα στην αμορφωσιά τους οι διάφοροι πολιτικοί αλλά και κοινωνικοί ταγοί) και την εννοούμε πάντα ως έννοια αντίθετη με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Και μέσα στο παράδοξο αυτό, έρχονται διαφημιστές και image makers και θεσπίζουν βραβεία οικολογικής αφύπνισης που τουλάχιστον εμένα μου μοιάζουν απλά με φτιασίδια που συναπαρτίζουν μία εικόνα "περιβαλλοντικής εταιρικής ή ατομικής ευθύνης" για τους δέκτες τους ή για όσους εμπλέκονται κάθε φορά στο όλο project.
Διαβάστε το κείμενο του Αντ. Λαζαρή στην ομάδα 'Αγρια Φύση Ραφήνας Πικερμίου και σκεφτείτε λίγο.
Για να σας βοηθήσω με περισσότερα στοιχεία και αφού σας ενημερώσω πως η εκπρόσωπος του Οργανισμού Λιμένα Ραφήνας που ονειρεύεται beach bars όπου θέλει, δεν ανέχεται αμφισβήτηση της αυθεντίας της και που "Χωρίς περίσκεψιν και χωρίς αιδώ ο Οργανισμός δεν άφησε καλά-καλά ούτε ένα πράσινο φύλλο επί της παραλίας" παρίστατο στα βραβεία Οικόπολις για τα οποία "φρόντισε για τη φιλοξενία τους" μαζί με τον δήμο της Ραφήνας, Τον δήμο δηλαδή, που μαζί με την περιφέρεια οραματίζεται διευθετήσεις ρεμάτων στο Πεντελικό, ανοχή και αποδοχή αυθαιρεσιών δίπλα στην κοίτη του μεγαλύτερου ρέματος στην Αττική και πολλά ακόμη για τα οποία κανείς νοήμων και περιβαλλοντικά ευαίσθητος άνθρωπος, δεν θα ήταν περήφανος.
Διαβάστε το κείμενο του Αντ. Λαζαρή στην ομάδα 'Αγρια Φύση Ραφήνας Πικερμίου, αναλογιστείτε τις καταστροφές που συντελούνται στην ανατολική Αττική καθώς και το από ποιους συντελούνται.
Δείτε τη φωτογραφία της Athens Voice που δημιουργεί μία σημειολογία περί "πραγματικών οικολογικών ανησυχιών" των εικονιζομένων και θα καταλάβετε πως γεννιέται το προϊόν.
 |
| Ο γνήσιος Μητσάρας |
Εκμεταλλευόμενοι μία εκδήλωση βραβείων περιβαλλοντικής ευαισθησίας και με την αλάνθαστη μέθοδο του αξέχαστου "Μητσάρα", να συνωστίζονται για μία φωτογραφία, παράγουν μία εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Περιβαλλοντικά ανήσυχοι στην φωτογραφία, αντιπεριβαλλοντικά δραστήριοι στην πραγματική ζωή.
Αρκετά έως εδώ. Ακολουθεί η -σχεδόν λυρική- ανάρτηση του Αντ. Λαζαρή από την ομάδα "Άγρια Φύση Ραφήνας Πικερμίου" της 20ης Ιουνίου 2017
 |
| Φωτ. Αντώνης Λαζαρής |
Ένα αλεπουδάκι προβάλει δειλά δειλά μέσα από τους θάμνους.
Αμέσως τρέχει να κρυφτεί.
Η αλεπού είναι ένα από τα ελάχιστα μεγάλα θηλαστικά που κατάφεραν να επιβιώσουν δίπλα στον άνθρωπο.
Πέρα από τους σκύλους και τις γάτες, μόνο η αλεπού δεν εξολοθρεύτηκε από τον άνθρωπο.
Το τσακάλι, ο λύγκας, ο λύκος, η αρκούδα έχουν περιοριστεί πάρα πολύ.
Η αλεπού, όμως, κατάφερε να προσαρμοστεί.
Τρώει τα πάντα και δεν διστάζει να πλησιάσει και τα σπίτια για να βρει τροφή.
Την έχουν πει κλέφτρα, την έχουν πει πανούργα, την έχουν πει πονηρή.
Ό,τι και αν είναι το σίγουρο είναιν πως ξέρει καλά τον τρόπο για να επιβιώσει δίπλα στον εκπρόσωπο του γένους Homo.
Οι άνθρωποι τη φοβούνται, αλλά κατά βάθος τη συμπαθούν.
Εκτός, βέβαια, από τους άτυχους με τα κοτέτσια που τους έφαγε τις κότες.
Από την άλλη πλευρά η Άγρια Φύση της Ραφήνας δέχεται συνεχώς απανωτά χτυπήματα.
Πρόσφατα ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας προχώρησε σε πλήρη αποψίλωση των φυτών της παραλίας Ραφήνας.
Με τρακτέρ και άλλα μηχανικά μέσα.
Χωρίς περίσκεψιν και χωρίς αιδώ ο Οργανισμός δεν άφησε καλά-καλά ούτε ένα πράσινο φύλλο επί της παραλίας.
Ειδικά στην παραλία που βρίσκεται στα δεξιά της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος δεν απέμεινε τίποτα από τη βλάστηση που υπήρχε.
Οι πιο πολλοί ατυχώς πιστεύουν ότι οι παραλίες προορίζονται μόνο για την ανψυχή των ανθρώπων.
Τα φυτά για αυτούς είναι περιττά και ενοχλητικά.
Για αυτό και ο Οργανισμός τα ξερίζωσε πλήρως.
Για να μην ενοχλούν τους λουόμενους.
Η παραλία, όμως, είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός.
Η παραλία είναι βιότοπος.
Η παραλία είναι ενδιαίτημα.
Η παραλία δεν είναι μόνο για τους ανθρώπους.
Δυστυχώς, η άγνοια των αρμοδίων δεν αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον των φυτών της παραλίας.
Η αλεπού μπορεί να είναι πονηρή και να ξεφεύγει εύκολα.
Τα φυτά, όμως, είναι ανυπεράσπιστα.
Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στην άγνοια της σκοτεινής νύχτας...
Ραφήνα, Ιούνιος 2017...
No comments:
Post a Comment