Υμηττός, για λίγο καιρό ακόμα

Ο Υμηττός ...για λίγο ακόμα

Το 2011 οι δήμοι Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Παπάγου-Χολαργού, Ηλιούπολης, Παιανίας-Γλυκών Νερών και Γλυφάδας, είχαν προσφύγει στο ΣτΕ και ζητούσαν να ακυρωθεί το από 14.6.2011 Προεδρικό Διάταγμα για τον καθορισμό των μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή - Ιλισσίων.

Η προσφυγή των δήμων (των δημοτικών αρχών για να ακριβολογούμε), εντασσόταν σε ένα μπαράζ αιτήσεων ακύρωσης και προσφυγών, από πολίτες (τους συγκεκριμένους προτιμώ να τους αποκαλώ «ιδιώτες» με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) και διάφορους θιγόμενους. Ήταν ένα προεδρικό διάταγμα το οποίο είχε προκύψει μετά από τις ιστορίες με την αυθαίρετη δόμηση πολυτελών οικιών, δήθεν πολιτιστικών κέντρων και άλλων ευαγών ιδρυμάτων (αν θυμάστε το «αναψυκτήριο Μαγγίνα» του 2008) που πατούσαν πάνω σε τρύπες της νομοθεσίας του 1978. Ήταν ένα προεδρικό διάταγμα που συνέβαλε πραγματικά στην προστασία του βουνού (στο σύνολο του).

Περιληπτικά, μπορούμε να πούμε πως:

■ Αύξησε την Α΄ ζώνη απόλυτης προστασίας από τα 63.000 στα 78.000 στρέμματα, από τα 105.000 συνολικά.

■  Με την αύξηση της ζώνης απόλυτης προστασίας, ενέτασσε στην επίμαχη ζώνη οικισμούς  αυθαιρέτων, καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις, αλλά και μεγάλες ιδιοκτησίες που ανήκουν σε off shore (συλλήβδην «οικιστικές πυκνώσεις» που λέμε σήμερα). "Οικιστικές πυκνώσεις" κατά την Τσιρώνεια αργκό, 7000 οικοδομών περίπου. Όλη αυτή η δραστηριότητα εντοπισμένη  στην πλευρά των Μεσογείων και ακμάζουσα από το 2000, προσανατολισμένη στο  να κατασκευαστούν ιδιωτικά νοσηλευτήρια, εκπαιδευτήρια και εμπορικά κέντρα. Big Business δηλαδή. Λογικό ήταν να ακολουθήσει κύμα προσφυγών, με ουσιαστική αλλά και με αστεία τεκμηρίωση.

Τυπική βάση για την προσφυγή κατά του ΠΔ ήταν η έλλειψη μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων – ΣΜΠΕ).

Ουσιαστικός λόγος για την προσφυγή των δήμων ήταν οι περιορισμοί στην επέκταση του σχεδίου πόλης μέσα στην προστατευόμενη ζώνη Υμηττού, την ίδια ώρα που  διεκδικούν σημαντικά τμήματα του βουνού για να καλύψουν ανάγκες σχολείων, νοσοκομείων και νέων νεκροταφείων.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με τη σειρά του  απεύθυνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μια σειρά προδικαστικά ερωτήματα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι το Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Υμηττού εκδόθηκε χωρίς να έχει υποβληθεί σε διαδικασία «περιβαλλοντικού προελέγχου» και σε διαδικασία «στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτιμήσεως», όπως όφειλε σύμφωνα με την οδηγία 2001/42 της Ε.Ε.μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αποφάσισε πως με βάση την κοινοτική Οδηγία 2001/42/ΕΚ, έπρεπε να έχει προηγηθεί η εκπόνηση και η έγκριση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Το γεγονός αυτό (της υποβολής προδικαστικών ερωτημάτων προς το ΕΔ) υποχρεώνει το ΣτΕ να λάβει υπόψη του τη γνωμοδότηση του ΕΔ και συνεπώς η απόφαση του, όταν εκδοθεί, πρέπει να είναι η ακύρωση του Π.Δ.  λόγω έλλειψης περιβαλλοντικού προελέγχου και η σύνταξη σχετικής Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Οι αυθαιρετούχοι, οι παράνομοι, η Εκκλησία (ο μεγαλογαιοκτήμονας του τόπου), οι δήμοι και όσοι θέλουν να γεμίσουν το βουνό μπετά, ενίστανται για την έλλειψη μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από ένα προεδρικό διάταγμα που αυξάνει το καθεστώς προστασίας!!! 
Μαζί με τα τσακάλια όμως, υπάρχουν και οι περίεργοι που θεωρούν πως η επέκταση του καθεστώτος προστασίας θα τους απέκλειε την πρόσβαση στο βουνό. Νομίζω πως περιττεύει κάθε σχολιασμός για το θέμα αυτό.

Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που δεν έγινε

Και θα αναρωτηθεί κανείς (αφελής κι αυτός φοβάμαι). «Από το 2011 μέχρι το 2017 δεν στάθηκε εφικτή η σύνταξη της σχετικής ΣΜΠΕ;»

Αντίθετα. Διαβάζουμε στο ιστολόγιο «Πολίτες του Βύρωνα» στις 10/6/2017

«Παρά την δέσμευση του τότε Υπουργού κ. Τσιρώνη ότι η προκήρυξη για την εκπόνηση της ΣΜΠΕ θα ήταν έτοιμη εντός του 2015, η ΣΜΠΕ ανατέθηκε στον μελετητή 10 μήνες αργότερα (21.07.2016). Έχουν περάσει περίπου 11 μήνες από τότε και η ΣΜΠΕ δεν έχει παραληφθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ). Σημειωτέον ότι η υπογραφείσα σύμβαση με τον μελετητή προέβλεπε συνολική διάρκεια εκπόνησης της ΣΜΠΕ τους τρεις (3) μήνες από την ημερομηνία υπογραφής της σύμβασης.»

Τσιρώνης και εδώ. 

Ο συσχετισμός Οικιστικών πυκνώσεων και ακύρωσης του ΠΔ187/2011 αρχίσει και παίρνει σχήμα (και όνομα).

Ας προσθέσουμε και το γεγονός πως οι δασικοί χάρτες του Υμηττού (συντεταγμένοι από το 1981!!!) δεν έχουν αναρτηθεί ακόμα. Μάλιστα, ελλείψει δασικών χαρτών και εν αναμονή της υποβολής των περιγραμμάτων από τους όμορους δήμους, φαντάζεται και ο πλέον καλοπροαίρετος, τι πρόκειται να συμβεί (αφού και το ΠΔ για τις ζώνες προστασίας του βουνού ακυρώθηκε)

Όλα εντεταγμένα σε ένα σχέδιο για τη «Νέα Αττική». Αυτό διαφαίνεται αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την εξαγγελία του Πρωθυπουργού να «πολεοδομήσει» γήπεδο στον πυρήνα του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή.

Έτσι, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη η κατάσταση, αφενός γιατί «πάγωσε» η διαδικασία ολοκλήρωσης και παραλαβής της ΣΜΠΕ, αφετέρου γιατί η ηγεσία του ΥΠΕΝ ερευνούσε σενάρια εξαίρεσης του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή από τις ζώνες προστασίας του Π.Δ. 187/2011. Τώρα με τον σμπάρο της ακύρωσης, πέφτουν και τα δύο τρυγόνια. Και η ΜΠΕ δεν χρειάζεται (ο μελετητής θα πάρει μία αποζημίωση και θα σταματήσει) αλλά κυρίως δεν υπάρχει νομοθετικό εμπόδιο στην πολεοδόμηση.

JACKPOT

Τα «τσακάλια»

Για να καταλάβουμε το ποιοι είναι οι θιγόμενοι από το ΠΔ που ακυρώθηκε και πια είναι η δράση τους, ας δούμε μία περιγραφή των προσφευγόντων θιγομένων, χρησιμοποιόντας και ένα παλιότερο άρθρο (9/3/2017) της Χαράς Τζαναβάρα από την ΕΦΣΥΝ. 

Γράφει η κα Τζαναβάρα:

Το «μυστικό» (εννοεί για τις προσφυγές) βρίσκεται στο γεγονός ότι 40.822 στρέμματα δημόσιας γης, κυρίως δασικής, έχουν καταπατηθεί ή διεκδικούνται από διάφορες πλευρές:

■ Στο Κορωπί δημόσιο δάσος 12.250 στρεμμάτων διακατέχεται από τον δήμο, ενώ άλλα 5.600 στρέμματα έχουν καταληφθεί από τον Οργανισμό Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΟΔΕΠ).

■ Στη Γλυφάδα το Δημόσιο βρίσκεται σε πολύχρονους δικαστικούς αγώνες με τους κληρονόμους του κτήματος Καραπάνου και τον Ερυθρό Σταυρό που διεκδικούν 13.530 στρέμματα. Αλλα 5.500 στρέμματα έχει οικειοποιηθεί ο ΟΔΕΠ.

■ Στην ευρύτερη περιοχή Ηλιούπολης και Αργυρούπολης οι κληρονόμοι Νάστου διεκδικούν μεγάλες εκτάσεις, τμήματα των οποίων έχουν πουλήσει από χρόνια σε υποψιασμένους και ανυποψίαστους πολίτες. Αλλά και οι δύο δημοτικές αρχές έχουν προσαρτήσει στην επικράτειά τους περισσότερα από 340 στρέμματα δημόσιας γης.

■ Στη δυτική πλευρά του βουνού υπάρχουν καταπατήσεις δασικών εκτάσεων από δήμους όπως της Αγίας Παρασκευής (3,2 στρέμματα), του Ζωγράφου (60,5 στρ.), της Καισαριανής (14,3 στρ.) και του Βύρωνα (περίπου 400 στρ.).

■ Με τον νόμο 2516/1997 καταστρατηγήθηκε το διάταγμα του 1978 και κατασκευάστηκε μέσα στη Β´ ζώνη Υμηττού το Κέντρο Υψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στην Αργυρούπολη, ενώ τα καλώδια μεταφοράς ενέργειας διέρχονται μέσα από τη ζώνη απόλυτης προστασίας και από περιοχές που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000. Η πράξη κρίθηκε αντισυνταγματική με αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ, οι οποίες όμως έμειναν στα χαρτιά αφού το ΚΥΤ εξακολουθεί να λειτουργεί χωρίς νόμιμη αδειοδότηση και να στεγάζεται σε αυθαίρετο!

■ Μέσα στη ζώνη απόλυτης προστασίας εξακολουθούν να λειτουργούν υποδομές ανεφοδιασμού καυσίμων, ενώ κατά καιρούς διαρρέουν σχέδια για αλλαγή χρήσης των παλιών στρατοπέδων Σακέτα στον Βύρωνα και στην Τερψιθέα Γλυφάδας.

Ο Φάμελλος, με την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ για την ακύρωση του ΠΔ187/2011, ανακοίνωσε «αναστολή έκδοσης αδειών για οικοδομικές εργασίες, τουλάχιστον για ένα χρόνο, που θα καλύπτει όλη την προστατευόμενη περιοχή του Υμηττού». Με όλα τα αναφερθέντα παραπάνω (ολιγωρία στην εκπόνηση ΣΜΠΕ, μη ανάρτηση δασικών χαρτών), η απόφαση Φάμελλου δεν σας μοιάζει λίγο «στάχτη στα μάτια»;

Με όλα αυτά τα τσακάλια να καραδοκούν πάνω από το πτώμα του Υμηττού, μαζί με το γήπεδο του Τσίπρα στο Γουδί, ποιος να πιστέψει πως υπάρχει ελπίδα για τον Υμηττό, ή για οτιδήποτε έχει απομείνει από το φυσικό περιβάλλον της Αττικής;

ΥΓ: Για την ιστορία, όπως αναφέρει η κα Τζαναβάρα στο άρθρο της: «Την παράλειψη (του περιβαλλοντικού προελέγχου) εντόπισε μεγάλο δικηγορικό γραφείο, το οποίο με βιομηχανία προσφυγών ανέλαβε να το αποδομήσει για λογαριασμό διαφορετικών συμφερόντων που επιβουλεύονται «φιλέτα» του ορεινού όγκου». 

Το γραφείο αυτό ήταν το γραφείο Παπακωνσταντίνου – Κατρούγκαλου – Χλέπα (ο Κατρούγκαλος αποχώρησε το 2014). 
Και να θέλεις να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπουργοί του.