Οι Ερινύες και το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας (Η περιβαλλοντική εκπαίδευση και εμπειρία ως παράμετρος διαμόρφωσης χαρακτήρα)

Η παρούσα ανάρτηση περιλαμβάνει αναδημοσίευση ανάρτησης, του φίλου και συμπάσχοντα από μη κερδώες εμμονές περί του περιβάλλοντος Αντώνη Λαζαρή και το ιστολόγιο του. 

Φωτογραφία της κ. Ιωάννας Χατζή. Τμήμα της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη τον Ιούλιο του 1961   

«Ούτε αυτός ο Ήλιος δεν μπορεί να υπερβεί τους νόμους της φύσης· 
αλλιώς οι Ερινύες, οι βοηθοί της Δικαιοσύνης, θα τον κυνηγήσουν»

Ηράκλειτος – H.. Diels, Fragmente der Vorsokratiker, 
Berlin 1903, απόσπασμα αρ.94 

Το απόφθεγμα αυτό του Ηράκλειτου υπάρχει στον πρόλογο του βιβλίου “Γεωλογία και Διαχείριση Φυσικών Πόρων” της Α’ Λυκείου του Γενικού και του Επαγγελματικού Λυκείου.

Μια παλιά φωτογραφία, τραβηγμένη τον Ιούλιο του 1961 από την κ. Ιωάννα Χατζή. 

Μια εικόνα που δύσκολα θυμίζει τη σημερινή εικόνα του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Ένα ποτάμι που κυλάει ήρεμο ανάμεσα στα χωράφια.

Ένα τοπίο χαρακτηριστικό των Μεσογείων της δεκαετίας του ’60.

Τοπία που χάθηκαν στον βωμό μιας άναρχης ανάπτυξης.

Τα διαχρονικά ερωτήματα επανέρχονται και πάλι βασανιστικά:

«Πώς φθάσαμε έως εδώ;»

«Πώς χάθηκαν αυτά τα τοπία;»

«Πώς χάθηκαν τα περισσότερα ρέματα της Ανατολικής Αττικής;» 

«Πώς καταπατήθηκαν οι κοίτες και οι όχθες των ρεμάτων;»

Τα ερωτήματα επανέρχονται βασανιστικά σαν τις Ερινύες.

Οι Ερινύες μας κυνηγούν.

Το παραπάνω απόσπασμα του Ηράκλειτου  είναι δραματικά επίκαιρο.

«Κανείς δεν μπορεί να υπερβεί τους νόμους της φύσης»

Ακόμα και αν είναι Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, Αξιωματούχος, Πολίτης.

«Οι Ερινύες,οι βοηθοί της Δικαιοσύνης, θα τον κυνηγήσουν»
______________________________________

Σχόλιο της Καμένης Γης: Από τον Όμηρο ξέρουμε πως η Ύβρις επισύρει τη Νέμεσι. Το θέμα είναι πως προοδεύσαμε (;) τόσο πολύ που καταφέραμε να ξεπεράσουμε, ακόμα και αυτή την Ομηρική Νομοτέλεια 
____________________________________________________

Αυτά σημειώνει ο -Άριστος- εκπαιδευτικός Αντώνης Λαζαρής στην ανάρτηση του της τετάρτης Νοεμβρίου 2015.

Την ίδια μέρα, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ διαβάζουμε (σε λεζάντα φωτογραφίας παρακείμενης στο μεγάλο ρέμα περιοχής) πως ακόμα μία απόπειρα κατεδάφισης αυθαιρέτων προσέκρουσε στην "αντίσταση" των αυθαιρετούχων, οι οποίοι είχαν στο πλευρό τους εκπροσώπους της αιρετής εξουσίας. Μάλιστα για να χρωματιστεί καλύτερα η εικόνα και να πάρει πιο δραματικά χρώματα, εκτός από τους τοπικούς άρχοντες και βουλευτές της περιοχής, φρόντισαν να βγάλουν στην σκηνή, ακόμη και μαθητές του τοπικού λυκείου. Του λυκείου που είναι υπό κατάληψη.

Ο δήμος -πάντα στο πλευρό του αναξιοπαθούντος αυθαιρετούχου- έβαλε πούλμαν δικά του,  για συμπαράσταση. Αυτό όπως είναι φυσικό, προκάλεσε την οργή της εισαγγελέως.

Ξαφνικά, φτάνει σε έξαλλη κατάσταση ένας γονέας. 

-Ποιος έδωσε εντολή να φέρουν τα παιδιά εδώ; φωνάζει. 

-Ήρθε πούλμαν του δήμου και τους πήρε από το σχολείο!, τον πληροφορούν οι γνώστες

-Να πάρετε το παιδί σας και να φύγετε, τον αποδοκιμάζουν οι νομοταγείς φορολογούμενοι αυθαιρετούχοι

Η εισαγγελέας αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί και αρχίζει να αγριεύει. Ζητάει να αποχωρήσουν τα παιδιά. 

-Να πάτε τα παιδιά μας πίσω στην κατάληψη!, φωνάζει ο εξοργισμένος γονέας. 

Αντιπαρέρχομαι το σχόλιο του αρθρογράφου που χαρακτηρίζει την κατάσταση συλλήβδην "Σουρεαλισμό" (δεν μπορείς να περιγράφεις εγκλήματα με όρους της τέχνης, όσο καλά οργανωμένα και αν είναι).

Μαθητές παρόντες, όχι σε μία κατεδάφιση αλλά σε μία εξόχως παράνομη και αντισυνταγματική πράξη. Μάλιστα με τη παρότρυνση των "νουνεχών" μεγαλύτερων και με τη συνεπικουρία της δημοτικής αρχής.

Είναι και αυτό μία μορφή περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Μίας εκπαίδευσης που λέει πως όλα μας ανήκουν από τη στιγμή που τα ορίζουμε ως ιδιοκτησίες μας. Μίας εκπαίδευσης που λέει πως το Σύνταγμα είναι χαρτί περιτυλίγματος πιτόγυρων, λίγο ακριβότερο από το χαρτί υγείας. Μίας εκπαίδευσης που βάζει στο κέντρο του κόσμου το κάθε "εγώ" και που όταν μεγαλώσει θα παραπονιέται για την κατάντια της χώρας και την πτώση των θεσμών.

Αλλά το ξέρουμε όλοι, πως 

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος. 

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Συμπέρασμα: Φίλε Αντώνη έχασες. Ο κόπος, το μεράκι και το φιλότιμο σου που παράγουν σπάνιο έργο εδώ και χρόνια, παρασύρθηκε από ένα πούλμαν του δήμου που δίδαξε στους μαθητές σου, ακριβώς το αντίθετο από ότι τους διδάσκεις με έμπνευση, κόπο, επιμονή και φαντασία.

Τι λές Αντώνη; Να ελπίζουμε στο αύριο;