Αρχή άνδρα δείκνυσι (Βίας ο Πριηνεύς 625-540 π.Χ.)

Με άλλα λόγια: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, ούτε προέρχεται από τον  Συνασπισμό  της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας.   – Το οικολογικό μνημόνιο

Το παλιό logo άλλαξε προς το ρεαλιστικότερο

Τώρα, τι υπότιτλος είναι αυτός για ανάρτηση σε ιστολόγιο που ασχολείται με το φυσικό περιβάλλον και ειδικότερα με τη δασική πράξη, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω. Απλά, μου βγήκε αυθόρμητα,  αναλογιζόμενος τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που έχουν σχεδιαστεί και εκτελεστεί από πρόσωπα που κάποτε χρησιμοποιούσαν σαν πολιτική και ηθική ομπρέλα, τον παραπάνω τίτλο.

Ο καιρός πέρασε και οι «συνθήκες ωρίμασαν» και εκείνο το ευρύ Κίνημα του Συνασπισμού (που ομολογώ πως το αντιμετώπιζα με ισχυρή δόση καχυποψίας  μέχρι που σαν κορόιδο αποφάσισα να ενταχθώ κι εγώ),  ήρθε στην εξουσία, πάνω σε υβριδικό όχημα με δύο κινητήρες, έναν δεξιό και έναν (όπως αποδείχθηκε) επίσης δεξιό. Και το αρχαίο ρητό του Βίαντα του Πριηνέως «Αρχή άνδρα δείκνυσι» επαληθεύτηκε, πιστοποιώντας τη σοφία ενός από τους επτά Σοφούς.  Απεκαλύφθη δηλαδή πως ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση είχε με τον παλαιό Συνασπισμό και μάλιστα αποτελούσε νέα μορφή, αυτών ακριβώς  που αντιπολιτευόταν ο τότε Συνασπισμός.

Ο ΧΥΤΑ ξερνάει στη θάλασσα

Το βόμβα Αμιάντου στο Δρέπανο

Ο άρχοντας των ΚΕΛ

Αν αρχίσουμε να απαριθμούμε αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές, ο κατάλογος δεν θα έχει τελειωμό. Από τους δύο νόμους τακτοποίησης αυθαιρέτων (2015-2017), στο όνομα της συγκέντρωσης χρημάτων από το ξεπούλημα της γης και των οικολογικά αναντικατάστατων χρήσεων της (ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και δεν πιστεύω να περιμένετε τώρα την επιβεβαίωση του λαϊκού ρητού)

Οικιστικές πυκνώσεις αλλά πριν από αυτές, πάγωμα των κατεδαφίσεων (που ήταν ήδη de facto κατεψυγμένες)  μέχρι να εμπνευστούν οι  «δαιμόνιοι εκ των οικολόγων πρασίνων»  τις οικιστικές πυκνώσεις. Και βέβαια τις μαζικές εξαιρέσεις από τους δασικούς χάρτες. Τους αποχαρακτηρισμούς μεγάλων εκτάσεων δάσους και δασικών εκτάσεων

Τσιρώνης

Βοσκοτοπάρχης

Νέος νόμος για τα βοσκοτόπια που τα προωθεί έναντι του δάσους αφού αποτελούν πυλώνα ανάπτυξης ενώ το δάσος  είναι εστία οικονομικής ασθένειας και εμπόδιο σε κάθε αναπτυξιακό όραμα.

Σε περιφερειακό επίπεδο, προώθηση όπως όπως, προτάσεων παλαιών περιφερειακών αρχών για χωροθετήσεις ΧΥΤ Επικινδύνων Αποβλήτων,  ΧΥΤΑ και ΚΕΛ, με προχειρότητα και με μελέτες γραμμένες στο γόνατο.  Όλα αυτά, ο νεκρός πια Συνασπισμός, τα αντιμαχόταν με σθένος και επιστημονική επάρκεια χάρις την επιστημονική επάρκεια παλιών στελεχών του. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα (αυτό-) διοικητικά του βλαστάρια  άλλαξαν στρατόπεδο, στο όνομα Μνημονίων, Συμφωνιών και του αγαπημένου τους και προσοδοφόρου «ρεαλισμού». Εκτός από τον ΧΥΤΑ Γραμματικού (που αποτελεί λαμπρό παράδειγμα πολιτικής «ζεϊμπεκιάς», μπορούμε να προσθέσουμε την προετοιμασία για την εγκατάσταση ΧΥΤΕΑ, εκτός από τη Μεγαλόπολη (που υπήρξαν αντιδράσεις) και στο Δρέπανο της Αχαϊας, στο παλιό εργοστάσιο αμιάντου της Αμιαντίτ. Και αυτό μόλις 15 χλμ από την Πάτρα και δίπλα σε κολυμβητική παραλία. Αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αφού και το ΚΕΛ της Ραφήνας θα διαχέει κολοβακτηρίδια στον Νότιο Ευβοϊκό, την ίδια ώρα που μας διαβεβαιώνουν (εν χορδαίς και οργάνω με την προθυμότατη δημοτική αρχή) πως η εγκατάσταση μπορεί να πετύχει το τέλειο. Αλλά το τέλειο δεν είναι για τον κόσμο, ούτε για τον Νότιο Ευβοϊκό αλλά μόνο  για τη θεωρία. Άλλωστε όποιος θέλει το τέλειο, το πληρώνει.

Όλα τα παραπάνω έχουν σαν κύρια πηγή τους τα μνημόνια που υπογράφονται βροχηδόν τα τελευταία χρόνια, χωρίς να στερεύουν όμως και άλλες πιο σκοτεινές πηγές (Άλσος Νέας Φιλαδελφείας και γήπεδο που θα χρηματοδοτήσει η Περιφέρεια). 

Για τους ΧΥΤΑ και ειδικότερα για τους ΧΥΤΕΑ υπάρχει μάλιστα πρόβλεψη στο δεύτερο μνημόνιο (των…Σαμαροβενιζέλων  ντε). Πάντως είναι να απορεί κανείς με την  πίεση για τη δημιουργία των 5 ΧΥΤΕΑ από το 2^ο μνημόνιο και τις σχετικέ εγκυκλίους. Τι θα θάψουν εκεί μέσα; Πόσα επικίνδυνα απόβλητα έχει παραγάγει η –ανύπαρκτη- ελληνική βιομηχανία;

Το ίδιο και η πίεση για την ανάπτυξη ΧΥΤΑ (που το βαφτίζουν ΧΥΤΥ για να μη τους κράξουν). Την ίδια ώρα που όλη η Ευρώπη έχει προσανατολιστεί σε άλλους τρόπους διαχείρισης απορριμμάτων, η Ελλάδα πιέζεται για να αναπτύξει χώρους ταφής αποβλήτων, επικινδύνων και λιγότερο επικινδύνων. Γιατί;

Ένας καχύποπτος θα έλεγε πως η οικολογία των μνημονίων προωθεί την καταστροφή στις χώρες της τελευταίας ευρωπαϊκής ταχύτητας, προκειμένου να μπορέσουν και εκείνες της πρώτης ταχύτητας να κρατήσουν το περιβάλλον τους καθαρό,  στέλνοντας το βαρύ φορτίο στους κατεστραμμένους και φτωχούς. Σε μικρότερη κλίμακα δηλαδή, αυτού που γίνεται παγκοσμίως σήμερα, από την εξαγορά δικαιωμάτων εκπομπών αερίων ρύπων των φτωχών  από τους πλούσιους,  μέχρι την απευθείας  διοχέτευση επικινδύνων αποβλήτων των πλουσίων προς τις φτωχές χώρες, πολλές φορές και δίχως ανταποδοτικό ωφέλημα. Λες και υπάρχει ανταπόδοση για την απόθεση του καρκίνου στην αυλή σου (βλ. τα ντόπια παραδείγμαυτα)

Και όλα αυτά με την υποστήριξη των τελευταίων μνημονιακών κυβερνήσεων. Από εκείνη την κωμωδία του ΓΑΠ, τον Παπαδήμιο Φρανκεστάιν, τη φρίκη των Σαμαροβενιζέλων και μέχρι τη σημερινή, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιβαλλοντική τραγωδία.

Κάποτε είχαμε μία ελπίδα (που ερχόταν νομίζαμε). Τώρα χάθηκε και αυτή. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην οικονομία και πόσο μπορεί να ελαφρύνει η σκλαβιά που βιώνουμε αλλά το σίγουρο είναι πως η Ελλάδα των νησιών, των παραλιών, των βουνών φεύγει. Και αφήνει στη θέση της έναν τόπο υποδοχής όλων εκείνων των υλικών που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται απορρίμματα.  Θα μείνουν νησίδες φυσικού περιβάλλοντος βέβαια αλλά μόνο για τους ολίγους. 

Και φοβάμαι πως οι ολίγοι θα είναι ολίγιστοι.