Οικιστικές πυκνώσεις. Δόλωμα ή απλά ένα χάδι στα αυτιά;

Η πρόσκληση που αναδημοσιεύω αφορά την επανάληψη μίας "ενημερωτικής εσπερίδας" που οργανώνεται στον δήμο Ραφήνας - Πικερμίου και έχει ως αντικείμενο τις οικιστικές πυκνώσεις. Δηλαδή τους αυθαίρετους οικισμούς, που από τον Ν.3889/2010 αποκλήθηκαν ως "στερούμενοι νόμιμης έγκρισης" επί το ευγενικότερον και επί το ...δημιουργικά ασαφέστερον.

Τις εκτάσεις αυτές ήρθς να τις ξαναπεριγράψει πιο παράξενα και ο Ν. 4389/2016 με το άρθρο 153 που αναφέροντας τις δύο σαφέστατε ςκατηγορίες ως εξής:

α) Με πορτοκαλί χρώμα τα όρια των οικισμών, όπως τα όρια αυτά έχουν

εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών

διαταγμάτων.....

και 

β) Με κίτρινο χρώμα τα όρια των οικισμών που έχουν οριοθετηθεί με άλλες διατάξεις πέραν των αναφερομένων στην περίπτωση α΄ ..............................τα περιγράμματα των νομίμως υφιστάμενων οικισμών, προ του έτους 1923, για τους οποίους δεν έχει καθοριστεί όριο καθ’ οιονδήποτε τρόπο, πλην όμως είναι συγκροτημένοι οικισμοί

αλλά θεσπίζει και την τρίτη και ...παράξενη ως ορισμός κατηγορία, εκείνη των οικιστικών πυκνώσεων όπου 

Το περίγραμμα των οικιστικών πυκνώσεων που δεν υπάγονται στις κατηγορίες α΄ και β΄ της παραγράφου 2 αποτυπώνονται με ιώδες χρώμα. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας που θα εκδοθεί εντός μηνός θα καθοριστούν τα κριτήρια προσδιορισμού της οικιστικής πύκνωσης για τις ανάγκες εφαρμογής της παρούσας

Και με τον ορισμό αυτό καθάρισαν!

Έρχεται όμως και το ΣτΕ, το οποίο εξετάζει τον νόμο κατά τη συνταγματικότητα του και αποφαίνεται πως η διάταξη του άρθρου 23 παρ. 4 του ν. 3889/2010 (όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο 153 παρ. ΙΑ του ν. 4389/2016) κρίθηκε αντίθετη στα άρθρα 24 παρ. 1 και 43 παρ. 2 του Συντάγματος. 

Το νομοθετικό έρεισμα των οικιστικών πυκνώσεων έτσι πήγε περίπατο..... 

Η απόφαση 1942/2017 του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι σταθμός και ταυτόχρονα απόδειξη της προσήλωσης του Συνταγματικού Δικαστηρίου, στο Σύνταγμα και τους νόμους. Ταυτόχρονα είναι μνημείο της κακής διακυβέρνησης, της ελαφρότητας και της προχειρότητας με την οποία το κυβερνών κόμμα θέλει να αποκομίσει οφέλη, βγάζοντας στο σφυρί τον φυσικό πλούτο της χώρας.

Δεν ξέρω αν οι (αυθαίρετοι) οικιστές των περιοχών αυτών, γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να νομιμοποιηθούν δια των πυκνώσεων και πως η νομιμοποίηση έρχεται μόνο με την πολεοδόμηση και την εφαρμογή ΓΠΣ στις περιοχές τους, αλλά ξέρω πως είναι απελπισμένοι. Άρα εύκολα θύματα και προθυμότατοι και εύκολοι πελάτες των ψηφοθήρων ή και άλλων θηρευτών.