Μόλις το πληροφορήθηκα. Κλείνει επ' αόριστον το funEL. Ένας κόμπος στο λαιμό και μία θλίψη, σαν αυτή που μας καταλαμβάνει όταν χάνουμε κάποιον, επ' αόριστο.
Άσχετο με τη θεματολογία του blog αλλά τόσο σχετικό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των ημερών. Καίγονται οι πηγές του οξυγόνου μας, γιατί και το funEL μία πηγή οξυγόνου ήταν αφου μας γέμισε ελπίδα πως υπάρχουν τελικά τρόποι να καταπολεμήσεις τη βλακεία, την αμορφωσιά, τη μισαλλοδοξία. Τι άλλο είναι η ελπίδα, εκτός από οξυγόνο της ψυχής;
Κατανοητό το να θέλησε ο/η funEL να κάνει μία παύση λόγω κούρασης, λόγω στέρησης της προσωπικής του ζωής εν τέλει για να κατακεραυνώνει την ηλιθιότητα. Όσο και να άξιζαν οι καρποί της δουλειάς του, άνθρωπος είναι και έχει ιερό δικαίωμα στην προσωπική του ζωή, αλλά και στον ελεύθερο πια χρόνο του.
Απεύχομαι να είναι οτιδήποτε άλλο, πλην της ελεύθερης επιλογής του να κλείσει το ιστολόγιο του, έτσι απλά. Για να ξεκουραστεί. Για να πάει διακοπές. Για να σκεφτεί και άλλα πράγματα. Για να αναστείλει την τόσο απολαυστική (για εμάς αλλά και για τον/την ίδια πιστεύω) μονομανία του με τον τηλεβιβλιοπώλη και τους συν αυτώ.
funEL, να είσαι καλά, να μη σου έχει συμβεί τίποτα μη αναστρέψιμο και όταν με το καλό αποφασίσεις πως επιστρέφεις, θα είμαστε εδώ. Θα σε περιμένουμε
No comments:
Post a Comment