Αποχή...

Το φθινόπωρο είναι πάντα η εποχή που εμείς οι περίεργοι πρασινάδες, όλων των κατευθύνσεων, τραβάμε τα πάνδεινα. Όλα είναι σε εξέλιξη και όλα πρέπει να γίνουν ΤΩΡΑ.

Όλος ο κόσμος θεωρεί πως οι ασχολούμενοι με το πράσινο ¨σκίζονται" στη δουλειά την άνοιξη, αφού η άνοιξη έχει συνδεθεί στη συνείδηση των πολλών με τη φύση, όπως θέλουνε να τη σκέφτονται και όπως δε φροντίζει κανένας, για να διατηρείται.

Τέλος πάντων, η αποχή μου από την τήρηση των "πρακτικών της ελληνικής ανευθυνότητας" όσον αφορά το φυσικό περιβάλλον, με έφερε μπροστά σε έναν όγκο σχετικών εξελίξεων, που εγώ μέσα στη φουρτούνα της δουλειάς μου, αμέλησα. Και η πλάκα είναι πως όλα συνέβησαν δίπλα.

Τέλος πάντων, τα γεγονότα τρέχουν και θα είμαστε όλοι παρόντες, όταν θα αρχίσει η ανάδειξη της ανευθυνότητας μας σαν λαός. Τα περσινά παθήματα δε γίνανε μαθήματα και ούτε βλέπω να γίνονται μέσα στη χρονιά που έρχεται.

ΥΓ: Θαύμασα τους Ιταλούς με τον νευρώδη, ζωηρό και δραστήριο υπουργό περιβάλλοντος που έχουν. Όπως λέμε "Σουφλιάς"; Καμία σχέση.