Πρόληψη στην Αττική: Μην ανησυχείτε, έλαβαν τα μέτρα μας

Αναλογιζόμενος την επόμενη φάση και τα αναγκαία προληπτικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν, προκειμένου να αποφύγουμε νέα τραγωδία σκέφτομαι πως έτσι γεννιέται άλλος ένας λόγος που η φυγή των Ελλήνων στο εξωτερικό δεν θα σταματήσει ποτέ.

Τα γεγονότα

Η πυρκαγιά στο Μάτι ξεκίνησε από το Νταού Πεντέλης. Ξεκίνησε από τυχαίο λόγο; 

Ξεκίνησε από εγκληματική αμέλεια κάποιου ανεγκέφαλου, που ήθελε σώνει και καλά να βάλει φωτιά καλοκαιριάτικα για να ψήσει, να κάψει χόρτα ή ότι άλλο; 

Ξεκίνησε από σπινθήρα πυλώνα της ΔΕΗ; 

Πρόκειται για εμπρησμό με πρόθεση και σχέδιο; 

Ποτέ δεν θα μάθουμε την απόλυτη αλήθεια γιατί οι εξουσίες προτιμούν να μας ταϊζουν με βολικά ψέματα ή με κατάλληλα τροποποιημένες αλήθειες.  Ειδικά η λεγόμενη τέταρτη εξουσία, η οποία έχει αναπτύξει και ιδιαίτερες, άκρως πειστικές τεχνικές για να χαλιναγωγεί την κοινή (και ως εκ τούτου πόρνη) γνώμη.

Προς συνεισφορά της Καμένης Γης (τίτλος ιστολογίου) προς την Καμένη Γη (τους καμένους τόπους) και την αλήθεια, να σημειώσουμε πως στην περιοχή η οποία καταδεικνύεται ως τόπος ανάφλεξης, δεν υπάρχει πυλώνας της ΔΕΗ, σε ικανότατη απόσταση.

Το εικαζόμενο σημείο εκκίνησης της φωτιάς

Καμένο δέντρο 

αλλά πίσω του (Δυτικά) ζωντανοί θάμνοι

Επίσης, το γεγονός ότι στον τόπο ανάφλεξης το αποτέλεσμα της φωτιάς είναι μερικά καμένα δέντρα και θάμνοι και πως μόνο όταν η φωτιά βρήκε την οδού που της προσέφερε το ρέμα της Νταού, δυνάμωσε και άφησε πολύ εντονότερο αποτύπωμα. 

Για του λόγου το αληθές επισυνάπτω και τις πιο πάνω φωτογραφίες από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις στους πύρινους δρόμους, που κάναμε με φίλους και περίεργους -όπως κι εγώ- να μάθουμε τι ήταν αυτό που έκανε μία πυρκαγιά 10.760 στρεμμάτων να αφήσει χειρότερο αποτύπωμα από μία 200.000 στρεμάτων, εκείνη του 2009, που έκαψε την Αττική από Γραμματικό έως Παλλήνη.

Το ρέμα της Νταού. Η οδός της φωτιάς

Ζω τον τόπο 50 χρόνια και είναι πολύς καιρός που λέω (και το πιστεύω) πως το ειδοποιό χαρακτηριστικό μας, ημών των Ελλήνων, είναι η αδυναμία να σχεδιάσουμε κάτι από την αρχή έως το τέλος και να το υλοποιήσουμε «όπως σχεδιάστηκε». Αυτό που λειτουργικά μοιάζει με αδυναμία, στην κρίσιμη στιγμή μπορεί να γίνει και πλεονέκτημα, αφού η εξοικείωση με τον αυτοσχεδιασμό μπορεί να αποδώσει πραγματικά έξυπνες και αποτελεσματικές λύσεις όταν τα πάντα βρίσκονται σε αδιέξοδο. 

Αυτό ισχύει όταν ικανοί άνθρωποι που είναι γνώστες του αντικειμένου οι ίδιοι, διαχειρίζονται την κρίση, είτε απλοί διαχειριστές είναι αρκετά έξυπνοι ώστε να αφήσουν τον ειδικό να κάνει τη δουλειά του. Να διαχειριστεί δηλαδή ως ειδικός την κρίση. Όταν ο συνδυασμός είναι αντίστροφος (και συνήθως είναι γιατί οι διαχειριστές θεωρούν εαυτούς βλακωδώς, εξορισμού ικανούς) τότε το κακό παίρνει διαστάσεις τραγωδίας. Στην καμένη χώρα, αυτόν τον τελευταίο συνδυασμό τον ζήσαμε πολλές φορές και στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν, σε κρίσεις και βέβαια οδηγηθήκαμε σε τραγωδίες. Από το αιώνια προβληματικό πολιτικό μας αισθητήριο, που συγχέει την πολιτική επάρκεια με τη φιλία, τη συγγένεια, την καταγωγή, το ρουσφέτι, την υπόσχεση, τις χρηματοδοτήσεις και με ότι είναι πιο άσχετο, προκειμένου να επιλέξουμε τον πολιτικά  επαρκή, μέχρι την κατάρτιση σχεδίων εκτίμησης κινδύνου και πρόληψης του, σε επίπεδο πόλης, οικισμού, γειτονιάς, ακόμα και σπιτιού. 

Μας βολεύει να αγνοούμε ότι ο στρατηγικός σχεδιασμός που γίνεται από υπουργεία και γενικές γραμματείες, βασίζεται στην ύπαρξη και ορθή εφαρμογή ανάλογων σχεδίων στα χαμηλότερα διοικητικά ή πληθυσμιακά υποσύνολα. 

Μας βολεύει περισσότερο αν γίνουμε και δήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιδήμαρχοι και αντιπεριφερειάρχες, γιατί από εκεί θα αντλήσουμε το θράσος που χρειάζεται για να μιλήσουμε στα μαζικά μέσα εξημέρωσης, να κλαφτούμε σαν την τελευταία γυναικούλα που ζητά οίκτο για την αδικία που «μας έκατσε στη βάρδιά μας» ή «για το sms που δεν μας έστειλαν τώρα μας ρίχνουν την ευθύνη». Θέλει θράσος για να προσβάλεις τον πολίτη στα μούτρα του, θέλει θράσος και μειωμένο ηθικό ανάστημα για να λες στον κόσμο πως ενώ καιγόταν η πόλη σου περίμενες εντολή για να κάνεις κάτι. Θέλει αναισθησία να ισχυρίζεσαι  πως οι υπεύθυνοι τη πολιτικής προστασίας περίμεναν από την πυροσβεστική ή την αστυνομία να τους δώσουν εντολή και μέχρι τότε απλά περίμεναν, ενώ ο τόπος και οι άνθρωποι είχαν γίνει παρανάλωμα.

Ένα από τα πιο αηδιαστικά αλλά και ανησυχητικά πια, γεγονότα που ακολούθησαν την Αττική Τραγωδία της 23/7/2018 είναι πως ενώ έχουν περάσει 25 ημέρες από την πυρκαγιά και ο κίνδυνος που παραμονεύει μέσα στις ερχόμενες φθινοπωρινές μέρες, είναι πια πασιφανής, καμία ουσιαστική προληπτική ενέργεια δεν λαμβάνει χώρα.  Αυτός ο σημαντικός κίνδυνος είναι οι πλημμύρες και η έντονη απορροή νερού και φερτών, από τα ρημαγμένα δάση που δεν μπορούν να κρατήσουν ούτε μία χούφτα εδάφους.  Φέρνω στον νου μου τα πρώτα μέτρα μετά τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα, για την πρόληψη των καταστροφών. Μάλιστα είχα γράψει και ένα κείμενο στο τοπικό μέσο της Ραφήνας, το kirkinews.gr ελπίζοντας να θυμίσω στους «ιθύνοντες» τι είχε σώσει την κατάσταση τότε. Σφάλμα μέγα.  Πως θα μπορούσαν αυτοί που κατέκαψαν τον τόπο με τη ανευθυνότητα και την αδιαφορία τους, να προβλέψουν και να προχωρήσουν σε αποδεδειγμένα αποτελεσματικά μέτρα; Αυτά γίνονται μόνο στις αμερικάνικες ταινίες, ειδικά αυτές που απευθύνονται σε παιδιά μέχρι 10 ετών.

Αντί λοιπόν ο φιλόλογος αντιπεριφερειάρχης σε συνεργασία με τους συνενόχους του δημάρχους να αντιγράψουν τις τεχνικές του 2007, οι οποίες απέδωσαν στον τομέα της συγκράτησης των νερών στα ανάντη της Πάρνηθας και της σημαντικής μείωσης της απορροής, πήραν τον υπουργό εθνικής άμυνας, μαζί με τις στολές παραλλαγής που ταιριάζουν στην περίπτωση και έβγαλαν μεγάλα χωματουργικά μηχανήματα της ΜΟΜΚ(αμμένου) για να σαρώσουν το Μέγα Ρέμα από Σπάτα μέχρι Ραφήνα. Να καθαρίσουν την κοίτη από βλάστηση που θα επιβράδυνε το φαινόμενο και να εξασφαλίσουν στην πλημμυρική απορροή υψηλές ταχύτητες.

Μάλιστα καμαρώνουν σε φωτογραφίες στο facebook αλλά όταν θα εισπράξουν τα επίχειρα των πράξεων τους, θα αναζητούν άλλο φταίχτη γιατί οι ίδιοι ….ποτέ δεν φταίνε.

Εκκαθαρίσεις ρεμάτων από την Περιφέρεια Αττικής

Μέχρι στιγμής έχουν αφήσει καμένες κλίσεις εκτεθειμένες στις δυνάμεις τα αιολικής διάβρωσης (προς το παρόν). Παράλληλα κόβουν κορμούς που θα ήταν κατάλληλοι για μέτρα προστασίας των κλίσεων και τους σκορπάνε από εδώ και από εκεί. Μαζί με τους νεκρούς κορμούς κόβουν και ζωντανούς αλλά μάλλον αυτό γίνεται γιατί δεν υπάρχει κανείς σχετικός επί τόπου για να κρίνει. 

Σημασία έχει τελικά πως με την αδιαφορία τους, θα χαθεί το πολύτιμο έδαφος που περιέχει τους σπόρους της αναγέννησης του δάσους, αλλά και θα καταλήξει ως φερτά υλικά στα ρέματα και τους οχετούς, θα δημιουργήσει πλημμυρικά φαινόμενα και ο φιλόλογος με τη Δούρου (όταν εμφανιστεί) και τον Μπουρνούς θα αρχίσουν τα τσιμεντώματα ρεμάτων και της φύσης. Της ίδιας φύσης ποιυ έκαψαν με την αδιαφορία και το ελάχιστο μέγεθος τους.

Κλίσεις σε Καλλιεχνούπολη και Βουτζά.

Στο τέλος, η πρόληψη για την προστασία από τις πλημμύρες επαφίεται στα χέρια θρησκευτικών λειτουργών, κάθε θρησκείας, οι οποίοι φιλότιμα προχωρούν σε καθημερινές προσευχές προκειμένου να περάσουμε ένα φθινόπωρο και έναν χειμώνα με όσο γίνεται πιο ήσυχες, απαλές βροχές. Δίχως ραγδαία φαινόμενα και επικίνδυνες καταστάσεις. Φήμες που θέλουν να χοροστατούν στις δεήσεις οι Δούρου, Φιλίππου, Μπουρνούς, Ψινάκης και Μάρκου θεωρούνται ανυπόστατες