Μα αυτό είναι οικισμός! (Γ. Τσιρώνης Φεβρουάριος 2015)

Εάν τα αφήσουμε χωρίς καμιά φροντίδα θα πρέπει όλα να κατεδαφιστούν. Και που θα βάλουμε τόσα μπάζα πιθανόν σκέφτηκαν κάποιοι αρμόδιοι. Και τότε άστραψε μια λαμπρή ιδέα της οποίας η πατρότητα διερευνάται. 

Θα τα ονομάσουμε ΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΥΚΝΩΣΕΙΣ.

(Δ. Σταγγίδη: Οικιστικές πυκνώσεις. Ο Θρίαμβος της επινοητικότητας)

Η μωβ μουτζούρα της απληστίας

Με τις οικιστικές πυκνώσεις έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο. Είναι τόσα τα παράδοξα και μαζί και τα παράνομα,  που συνοδεύουν την ιδέα αυτή που πράγματι αποτελεί μνημείο τιμής προς την επινοητικότητα του νεοέλληνα.

Οι νεοέλληνες ήμαστε πάντα εξαιρετικά εφευρετικοί όταν χρειαζόταν να παρακάμψουμε νόμους και ηθική, όταν χρειαζόταν να στρεβλώσουμε τον χρόνο και να διαμορφώσουμε τον τόπο όπως εξυπηρετεί τα μικροσυμφέροντα μας. Παραδείγματα αυτής της εφευρετικότητας πολλά. Ήδη από τον 19^ο αιώνα, το δημοτικό θέατρο της Αθήνας που μελέτησε ο Boulanger και μετά ο Ziller, ένα πρότυπο νεοκλασικό οικοδόμημα, υπέστη μετατροπή των θεατρικών χώρων του σε μαγαζιά και γραφεία κατ’ απαίτηση του χρηματοδότη Συγγρού, που έτσι έβγαλε το κόστος και ακόμα περισσότερο. Άλλο παράδειγμα είναι επίσης η άναρχη ανάπτυξη του πολεοδομικού της Αθήνας αλλά και των άλλων ελληνικών πόλεων για να μην πειραχτούν «ιδιοκτησίες» (διάβαζε "συμφέροντα"). Άλλο παράδειγμα και απόδειξη της αισθητικής μας, είναι η αντιαισθητική ανάπτυξη της υπαίθρου, που δεν έγινε ποτέ αντιληπτή η ανάγκη του κοινοχρήστου χώρου. Του δρόμου, της αλέας, του πάρκου και της πλατείας. 

Και μόνο η λατρεία του νεοέλληνα προς την ασχήμια, αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του με τους αρχαίους προγόνους, οι οποίοι αφενός λάτρευαν την ομορφιά και αφετέρου, αν γνώριζαν το πώς διαμορφώσαμε οι νεοέλληνες τον τόπο, θα αρνιόντουσαν οποιαδήποτε σχέση συγγένειας μαζί μας. Ειδικά αν μάθαιναν, εκτός από τη λατρεία μας προς την ασχήμια και την προσήλωση μας προς τα ιδιωτικά εις βάρος των δημοσίων, γεγονός που αποτελεί και αυτό αφετηρία της ασχήμιας που τόσο αγαπάμε.

Τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στο μνημείο βαρβαρότητας που αποκαλείται «οικιστικές πυκνώσεις» και που αποτελεί και το μνημείο αισχρής τιμής προς την ελληνική συμφεροντολογική εφευρετικότητα.  Σε μία ανάρτηση στο dasarxeio.com που αναφέρεται και στις σημειώσεις στο υποσέλιδο της παρούσας, ο τίτλος ήταν «Εκεί γεννήθηκε η ιδέα των οικιστικών πυκνώσεων» . Στην ανάρτηση γίνεται αναφορά σε ένα άλλο δημοσίευμα που είχε τίτλο «Η δράση της Ομοσπονδίας Συλλόγων «Περιβολάκια» και η επιτυχία των οικιστικών πυκνώσεων» που υπογράφει κάποιος τοπογράφος ονόματι Πέτρος Σαντ και δημοσιεύτηκε σε τοπικό διαδικτυακό μέσο της Ραφήνας. Εκεί περιγράφεται, σύμφωνα με το συντάκτη του, πως και κάτω από ποιες συνθήκες «γεννήθηκε η ιδέα των οικιστικών «πυκνοτήτων». Περιγράφει μία επίσκεψη «ιθυνόντων», όπως ο τ. δήμαρχος Ραφήνας Πιστικίδης, ο κωμικός ηθοποιός και βουλευτής Πάντζας, ο κωμικός ηθοποιός  Χαϊκάλης ως αυτοδιοικητικός και ως πολιτευτής(;) και κάποιοι πρόεδροι συλλόγων αυθαιρετούχων στο γραφείο του τότε υπουργού ΥΠΕΝ Τσιρώνη. Και αφού του έδειξαν την περιοχή στο Google Earth, αντικρύζοντας ο υπουργός τα «Περιβολάκια» στην οθόνη του υπολογιστή,  αναφώνησε το ιστορικό : Μα αυτό είναι οικισμός! Μετά όλα πήραν τον -κατηφορικό- δρόμο τους….

Η εικόνα που αντίκρυσε ο υπουργός  (Google Earth)

Ο ...οικισμός

Επειδή διασχίζω τακτικά την περιοχή, στο δρόμο προς τη Ραφήνα, βλέπω πολλές γωνιές της περιοχής και πάντα με πιάνει η ίδια μελαγχολία διαπιστώνοντας τη συστηματική υποχώρηση του δάσους στην περιοχή που κάποτε ήταν κατάφυτη από δασικά είδη. Μάλιστα η καταστροφή φαίνεται και από τη Λ. Μαραθώνος όπου οι τακτικά διερχόμενοι τα τελευταία 30 χρόνια ή και παλαιότερα (εγώ διέρχομαι από την περιοχή από τα παιδικά μου χρόνια δηλαδή όλη τη δεκαετία του 1970 και μέχρι το 1986 σίγουρα) συγκρίνουν τις εικόνες του παρελθόντος με τις σημερινές και δεν χρειάζονται πολύ χρόνο για να συνειδητοποιήσουν τι έχει συντελεστεί στην περιοχή.

Κατά το πέρασμα μου από τα Περιβολάκια χθες και προχθές, είπα να βγάλω μερικές φωτογραφίες από περιοχές που φαίνονται στην αεροφωτογραφία και τον "ορθοφωτοχάρτη" του Earth, προκειμένου να υπάρχει και μία ελάχιστη, φωτογραφική τεκμηρίωση του «οικισμού» που είδε ο Τσιρώνης. Από εδάφους αυτή τη φορά. 

Στις φωτογραφίες φαίνεται και ο βαθμός της «πύκνωσης» όπως και το είδος της οικοδομικής δραστηριότητας. Επίσης παρακαλώ τον αναγνώστη να σκεφτεί και ας κρατήσει το συμπέρασμα για τον εαυτό του αν οι περιοχές των φωτογραφιών πρέπει να εξαιρεθούν από τους δασικούς χάρτες αφού αυτός είναι ο σκοπός των λεγόμενων κατά τον αισχρό νεολογισμό, "οικιστικών πυκνώσεων"

Αριστερά βλέπουμε την αναγέννηση της πεύκης και δεξιά φράχτες και
δύο ταπεινά «χαμόσπιτα».
Μα αυτό είναι οικισμός! Δεν είναι καταπατημένη δασική έκταση

Άλλη μία περίπτωση «οικισμού» όπου αυθαίρετα πεύκα 
φύτρωσαν στις αυλές των προϋπαρχόντων οικιών (δεξιά)

Ένα σπιτάκι που τα αυθαίρετα δέντρα φύτρωσαν στην αυλή του

Εδώ πρόλαβαν τον υπουργό και έβαλαν πινακίδα που ήδη αναφέρει
τον «Οικισμό Δροσιά». Η ειρωνεία βέβαια βρίσκεται αποτυπωμένη
στην πινακίδα που μας προτρέπει «να προστατέψουμε το περιβάλλον».
 Οι αυθαίρετα οικοδομούντες δεν περιλαμβάνονται στην προτροπή

Οικοδομές της πύκνωσης επί της «Λεωφόρου» Κένεντυ

Οι «παιδικές» κατασκηνώσεις του δήμου Ζωγράφου επί της
«Λεωφόρου» Κένεντυ οι οποίες αποτελούν σήμερα στρατόπεδο συγ-κράτησης
προσφύγων (το αγκαθωτό σύρμα το φανερώνει άλλωστε).
Παιδικές κατασκηνώσεις και στρατόπεδο εντός οικισμου (κατά Τσιρώνη)

Ένας από τους πολλούς (περίπου 8) «εξωραϊστικός» και ουσιαστικά 
αύλλογος  αυθαιρετούχων, στεγάζεται σε ένα αυθαίρετο επίσης 
(το δάσος πίσω είναι ντεκόρ). Αξιοπρόσεκτο το βυζαντινό λάβαρο 

Σε κλίσεις, σε πρανή, σε δάση και λιβάδια, η αιώνια αντιαισθητική 
εικόνα των αυθαιρέτων κυριαρχεί. Και το μνημείο της νεοελληνικής
εφευρετικότητας ονομάζεται πια "οικιστική πύκνωση"

Και επειδή το δάσος που διαλύσαμε δεν μας φτάνει, η αυθαίρετη
δόμηση επεκτείνεται και στα ρέματα. Εδώ αυθαίρετα σε ελάχιστη 
απόσταση από τις όχθες του μεγαλύτερου ζωντανού ρέματος 
που απέμεινε στην Αττική, του Μεγάλου Ρέματος.

Κλείνοντας υπενθυμίζω πως στις φωτογραφίες φαίνεται και η θέση, η περιοχή και το είδος της οικοδομικής δραστηριότητας. Παρακαλώ και πάλι τον αναγνώστη να σκεφτεί αν οι περιοχές των φωτογραφιών πρέπει να εξαιρεθούν από τους δασικούς χάρτες αφού αυτός είναι ο σκοπός των λεγόμενων κατά τον αισχρό νεολογισμό, "οικιστικών πυκνώσεων". Και αφού κρίνει με ειλικρινή διάθεση και καθαρό μυαλό ας κάνει μία πρόβλεψη για το μέλλον της περιοχής. αλλά και όλων των περιοχών που ο άλλοτε "Συνασπισμός της Αριστεράς, της Οικολογίας και των Κινημάτων" τους επιφύλαξε τη πιο δυσοίωνη μοίρα.

Φωτογραφίες υπάρχουν άπειρες, που περιγράφουν πολύ ωραία την κατάσταση μέσα στην "οικιστική πύκνωση", όπως πολλές φωτογραφίες πρέπει να έφτασαν και στα χέρια του "Οικολόγου" υπουργού. Μικρή σημασία όμως έχουν οι φωτογραφίες τελικά αφού για να πείσουν τους υπουργούς, πρέπει πρώτα να είναι έτοιμοι να πεισθούν. Αλλά αυτό κοστίζει σε "κουκιά" και ως εκ τούτου αυτό αναιρεί κάθε προσπάθεια πειθούς.

Κλείνοντας, πρέπει να τονίσω πως σκοπός πια δεν είναι να τιμωρηθούν οι αυθαιρετούχοι (αν και το να κλέβεις δάσος είναι χειρότερο απ΄το να κλέβειος τράπεζα και αυτό φαίνεται στο μέλλον) αλλά το να αποκατασταθεί η κλοπή που έγινε από το μέλλον των παιδιών μας, από το μέλλον του τόπου, με τον δοκιμότερο τρόπο. Να σταματήσει πια αυτή η δικαίωση του παρανόμου που πια αποτελεί κανόνα σ' αυτόν τον τόπο. Δικαίωση μάλιστα που αποδίδεται στιυς παρανόμους από ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται, βάναυσα και καταχρηστικά, κόμμα της Αριστεράς.

Διαβάστε επίσης:
-Οικιστικές πυνώσεις στους δασικούς χάρτες (Γ. Τσιρώνης 31/7/2017)
-Οικιστικές πυκνώσεις: Ο θρίαμβος της επινοητικότητας», του Διαμαντή Σταγγίδη
-ΣΤΕ: Αντισυνταγματικές οι «οικιστικές πυκνώσεις»
-Οικιστικές πυκνώσεις: μωβ μουντζούρες στους Δασικούς Χάρτες», Του Δημήτρη Παλάσκα

_______________________________________________

*Φράση που λέγεται πως εκστόμισε ο Γ. Τσιρώνης ως υπουργός ΥΠΕΝ όταν οι ειδήμονες του έδειξαν στο Google Earth τα «Περιβολάκια Ραφήνας. Δείτε και εδώ, δείτε και εδώ και εδώ .