Χθες, ήταν η παγκόσμια μέρα κατά της ερημοποίησης.
Και ως συνήθως, παγκόσμιες μέρες ορίζονται για όλα τα δεινά τα οποία μεθοδεύουμε για τα παιδιά μας και χρειαζόμαστε ένα άλλοθι (άλλοθι ιστορικό για τα παιδιά και ηθικό για εμάς τους ίδιους).
Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε καμία παγκόσμια ημέρα όταν δεν υπάρχει ο βούληση για προστασία των ανθρωπίνων αξιών.
Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί για τους δόλιους, που στην αστικοποίηση, στην εξυπηρέτηση των οικιστικών πιέσεων εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, στην εντατικοποίηση μέχρι ληστείας, της εκμετάλλευσης φυσικών πόρων και αποθεμάτων, βλέπουν το μέλλον (για την ακρίβεια "το μέλλον τους" και όχι του συνόλου) αλλά για όλους εμάς; Για εμάς τους αδρανείς, που μας παίρνουν το φυσικό περιβάλλον και μας δίνουν "παγκόσμιες ημέρες"; Δεν εξηγείται, εκτός αν είναι μέρος της συνολικότερης επιλογής μας ως -ιδιώτες πλέον- κάτοικοι αυτού του πλανήτη.
Στο τέλος φοβάμαι πως οι παγκόσμιες ημέρες θα μείνουν όπως οι μέρες του εορτολογίου που παραπέμπουν σε ένα αόριστο και μυθικό, συναξάρι.
Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν και ενεργοί πολίτες. Ενεργοί στη διεκδίκηση της προστασίας του δάσους, των επιφανειακών ή των υπογείων υδάτων, των φαλαινών, του περιβάλλοντος γενικότερα. Ο καθένας στα επιμέρους αλλά κανένας στο γενικό. Και το γενικό πρόταγμα είναι η δημοκρατία. Αυτό που απουσιάζει από το σύνολο του πλανήτη, από το σύνολο των κοινωνιών μας.
Τα κινήματα της οικολογίας, τα κινήματα της οικονομίας, τα κινήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορεί να είναι μόνο τέτοια. Πρέπει να είναι όλα τα επιμέρους, αλλά και το ένα. Και το ένα είναι το πρόταγμα που δεν έχει καμία παγκόσμια ημέρα.
Ή μήπως έχετε ακούσει καμία "Παγκόσμια ημέρα των λαών;"
_____________________________________
Η αφορμή να γράψω κάτι για την Παγκόσμια μέρα κατά της ερημοποίησης μου δόθηκε από το εξαιρετικό Δασαμάρι SOS, που αποτελεί κίνηση με πιο ανοιχτή κοινωνική δράση, αντίθετα από κάτι "Εξωραϊστικά" ή "Πολιτιστικά Σωματεία" που έχουν πρόταγμα τους μία αόριστη οικολογία, φυσιολατρικού τύπου, κατάλληλη μόνο για κλειστές λέσχες και συζητήσεις αναμνήσεων από εκδρομές μετά τεϊου.
Και ως συνήθως, παγκόσμιες μέρες ορίζονται για όλα τα δεινά τα οποία μεθοδεύουμε για τα παιδιά μας και χρειαζόμαστε ένα άλλοθι (άλλοθι ιστορικό για τα παιδιά και ηθικό για εμάς τους ίδιους).
Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε καμία παγκόσμια ημέρα όταν δεν υπάρχει ο βούληση για προστασία των ανθρωπίνων αξιών.
Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί για τους δόλιους, που στην αστικοποίηση, στην εξυπηρέτηση των οικιστικών πιέσεων εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, στην εντατικοποίηση μέχρι ληστείας, της εκμετάλλευσης φυσικών πόρων και αποθεμάτων, βλέπουν το μέλλον (για την ακρίβεια "το μέλλον τους" και όχι του συνόλου) αλλά για όλους εμάς; Για εμάς τους αδρανείς, που μας παίρνουν το φυσικό περιβάλλον και μας δίνουν "παγκόσμιες ημέρες"; Δεν εξηγείται, εκτός αν είναι μέρος της συνολικότερης επιλογής μας ως -ιδιώτες πλέον- κάτοικοι αυτού του πλανήτη.
Στο τέλος φοβάμαι πως οι παγκόσμιες ημέρες θα μείνουν όπως οι μέρες του εορτολογίου που παραπέμπουν σε ένα αόριστο και μυθικό, συναξάρι.
Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν και ενεργοί πολίτες. Ενεργοί στη διεκδίκηση της προστασίας του δάσους, των επιφανειακών ή των υπογείων υδάτων, των φαλαινών, του περιβάλλοντος γενικότερα. Ο καθένας στα επιμέρους αλλά κανένας στο γενικό. Και το γενικό πρόταγμα είναι η δημοκρατία. Αυτό που απουσιάζει από το σύνολο του πλανήτη, από το σύνολο των κοινωνιών μας.
Τα κινήματα της οικολογίας, τα κινήματα της οικονομίας, τα κινήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορεί να είναι μόνο τέτοια. Πρέπει να είναι όλα τα επιμέρους, αλλά και το ένα. Και το ένα είναι το πρόταγμα που δεν έχει καμία παγκόσμια ημέρα.
Ή μήπως έχετε ακούσει καμία "Παγκόσμια ημέρα των λαών;"
_____________________________________
Η αφορμή να γράψω κάτι για την Παγκόσμια μέρα κατά της ερημοποίησης μου δόθηκε από το εξαιρετικό Δασαμάρι SOS, που αποτελεί κίνηση με πιο ανοιχτή κοινωνική δράση, αντίθετα από κάτι "Εξωραϊστικά" ή "Πολιτιστικά Σωματεία" που έχουν πρόταγμα τους μία αόριστη οικολογία, φυσιολατρικού τύπου, κατάλληλη μόνο για κλειστές λέσχες και συζητήσεις αναμνήσεων από εκδρομές μετά τεϊου.
No comments:
Post a Comment