Οικολογία, η ευπώλητη! - Ο οικολόγος αντιπεριφερειάρχης και η νέα Αττική

Με δέος ο αντιπεριφερειάρχης Καραμέρος θαυμάζει ένα ερπυστριοφόρο σκαπτικό

Πάντα ήταν ένα best seller  ανάμεσα στις συνιστώμενες ενέργειες προβολής και αυτοπροβολής  όλων εκείνων που διψούν για ανάδειξη μέσω της πολιτικής. Η οικολογία ως έννοια, από την οψιμότερη φάση της δεκαετίας του 1980 και μετά,  αποτελούσε έναν πυλώνα οικοδόμησης πολιτικής καριέρας. Είτε αποτελούσε πραγματική έννοια και γνώμονα λήψης πολιτικών αποφάσεων για τους σοβαρότερους, είτε αποτελούσε απλά επίφαση για την πλειονότητα των φελλών, που ανταγωνίζονται στην ικανότητα επίπλευσης στον παγκόσμιο πολιτικό ωκεανό ή στη μικρή μας, ελληνική πολιτική μπάρα*.

Όταν ακούω «Οικολόγος» κουμπώνομαι. Όχι γιατί πιστεύω πως η επιλογή της πολιτικής θέσης της οικολογίας είναι λάθος αλλά γιατί ξέρω από πρώτο χέρι,  πως ελάχιστοι είναι οι οικολόγοι που κατανοούν την οικολογία ως πολιτική θέση, ενώ άπειροι είναι αυτοί που την εργαλειοποιούν σε μία διαδικασία που τέλος και σκοπό έχει την προσωπική τους και μόνο ανάδειξη. Φυσικά αυτοί οι δεύτεροι γελοιοποιούνται συστηματικά αφού οι πράξεις τους βρίσκονται διαρκώς σε αντιδιαμετρική θέση με τον  λόγο τους. Μοιάζουν δε οι θέσεις τους με εκείνες των «απέναντι» των οπαδών της ανθρώπινης κυριαρχίας. Των αναπτυξιοπλήκτων και αναπτυξιολάγνων.

Ζούμε σε μία εποχή που η ανάγκη να διαμορφώσουμε έναν οικολογικά συμβατό τρόπο ζωής  δεν επιδέχεται αμφισβήτηση  πια. Μπορεί οι εξουσιαστές του πλανήτη να έχουν επιβάλει μία φιλολογία που να αμφισβητεί τα ακραία περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά μπροστά στα γεγονότα δεν έχουν απάντηση και σφυρίζουν αδιάφοροι. Από την άλλη, η προφανής ανάγκη οικολογικής προσαρμογής των δραστηριοτήτων μας και της ζωής μας γενικότερα, χρησιμοποιείται ως πεδίο εφαρμογής πολιτικής διαφήμισης. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη των στελεχών του πάλαι ποτέ «Συνασπισμού της Αριστεράς, της Οικολογίας και των Κινημάτων» που μόλις πέτυχαν την άνοδο τους σε εξουσιαστικές θέσεις,  απεμπόλησαν τόσο τα Κινήματα, όσο και την Αριστερά και φυσικά την Οικολογία.  Ειδικά στην περιφέρεια Αττικής, η υιοθέτηση αντιπεριβαλλοντικών θέσεων και η ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, στόχο έχει τη μετατροπή του συνόλου της Αττικής σε ένα βιομηχανικό τόπο. Αρωγός στην υλοποίηση του σχεδίου αυτού είναι το «νέο» ρυθμιστικό σχέδιο της Αττικής (2021) το οποίο χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη των οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων που θα συνδέουν ταχύτατα τα κέντρα οικονομικής δραστηριότητας που προβλέπονται, όπως και τα νέα οικιστικά κέντρα. Όλα αυτά δεν θα γίνουν βέβαια δίχως περιβαλλοντικό, αλλά και πολιτισμικό κόστος. Οι αλλοιώσεις που αναμένονται είναι μεγάλες  και μη αναστρέψιμες, αλλά με τη συνέργεια πρόθυμων μελετητών, δουλοπρεπών αυτοδιοικητικών και ικανών διαφημιστών, αυτά ξεπερνιούνται. Το επιχείρημα πως η οικολογική θεώρηση είναι αντίθετη στην ανάπτυξη ως γενική έννοια, είναι μόνο για μωρά (ή για ξεμωραμένους).

Μία έννοια που είχε γίνει καραμέλα στη φάση ανάπτυξης του πολιτικού μάρκετινγκ, τόσο του κεντρικού πολιτικού σχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των άλλων κομμάτων, αλλά και των αυτοδιοικητικών σχηματισμών τους, ήταν η λεγόμενη «Αειφόρος Ανάπτυξη» δηλαδή με λίγα λόγια, η ανάπτυξη εκείνη που δεν ζημιώνει το περιβάλλον (ή δεν του προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές) και εξασφαλίζονται έτσι πρόσοδοι και οφέλη στο διηνεκές. Στην περίπτωση μας, δεν αναφερόμαστε μόνο στο φυσικό περιβάλλον αλλά σε όλους τους τύπους περιβάλλοντος που εξασφαλίζουν την ισορροπία μεταξύ έμβιων, αβιοτικών, κοινωνικών, πολιτικών  και πολιτισμικών παραγόντων. Δεν άργησε να αποδειχθεί στην πράξη πως επρόκειτο για γράμμα κενό. Για ένα ακόμα ψέμα με λαϊκίστικη  στόχευση,  στα πλαίσια της ανάπτυξης του  πολιτικού μάρκετινγκ. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τη στάση της περιφέρειας Αττικής απέναντι στα τελευταία ρέματα του τόπου. Παντού στο εξωτερικό και στο πνεύμα της αειφόρου ανάπτυξης, τα ρέματα διανοίγονται και αποκαλύπτονται. Παραχωρείται χώρος στο νερό δηλαδή όπως εύστοχα το τοποθετεί το βίντεο συμπαραγωγή ευρωπαϊκών φορέων και κινήσεων για τα ποτάμια και τα ρέματα. Στην Ελλάδα αντίθετα, οι κάποτε υποστηρικτές της «αειφόρου ανάπτυξης» τώρα είναι τώρα θιασώτες της «ανάπτυξης με κάθε κόστος» της εξαφάνισης της φύσης και της ολοκληρωτική; αντικατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος με ένα νέο, τεχνητό και φυσικά ουδόλως αειφόρο, αφού είναι «κλειστό», δίχως στεγανά και σε απόλυτη δυσαρμονία με το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον.

Άλλο παράδειγμα είναι ο χώρος «υγειονομικής» ταφής απορριμμάτων στο Γραμματικό. Πέρα από τα αποδεδειγμένα πια, ψέματα που προέβαλε η περιφερειακή υποψήφια προκειμένου να αναλάβει τη θέση της περιφερειάρχισσας, υπάρχουν και οι «για όλες τις χρήσεις» μελετητές. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω επιστήμονες που «εξαφανίζουν» ρέματα από χάρτες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους που τους θέτουν τα αφεντικά τους. Γιατί στην περίπτωση του Γραμματικού –έχοντας μάλλον την εμπειρία από την υπόθεση του ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων που κόλλησε στο Μεγάλο Ρέμα- προτίμησαν να εξαφανίσουν το ρέμα από τους χάρτες προκειμένου να εγκαταστήσουν τη χωματερή τους, εκεί ακριβώς. Και δεν βρίσκουν και περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη χωματερή παρόλο που σε κάθε βροχή το Σέσι γεμίζει από λάσπη της θέσης μελλοντικής χωματερής.

Και στις δύο περιπτώσεις, του Γραμματικού (όσο αφορά τα στερεά απόβλητα) όσο και του ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων (κατ’ ευφημισμόν  ΚΕΛ Ραφήνας) αποδεικνύεται πόσες εκατοντάδες χρόνια πίσω βρίσκεται η χώρα και πόσο ανήθικα  φέρθηκε η σημερινή περιφερειακή αρχή, η οποία αντί να προχωρήσει σε σύγχρονες και κοινωνικά επωφελείς λύσεις στη διαχείριση των αποβλήτων, προτίμησε να λειτουργήσει εξυπηρετώντας συγκεκριμένους στόχους που απείχαν από τις προεκλογικές της θέσεις και να σταθεί απέναντι στο κοινωνικό συμφέρον. Φυσικά οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί δούλεψαν στην κατεύθυνση που ήθελε η περιφέρεια και η κεντρική εξουσία αλλά ο μεγαλύτερος αντίπαλος τους παραμένει ο ίδιος  ο εαυτός τους. Ο εαυτός τους όπως ήταν πριν από μόλις μία πενταετία, όταν στήριζε λύσεις ήπιες στην κατεύθυνση της προστασίας της φύσης, της  αειφορίας, της εξασφάλισης του κοινωνικού συμφέροντος και της κοινωνικής ειρήνης και ευημερίας.

Όπως γράφω και στην αρχή, αυτοί που εξελέγησαν με θέσεις διαφορετικές από αυτές που έχουν σήμερα, οι «επαγγελματίες πρώην οικολόγοι» συχνά γελοιοποιούνται. Τελευταίο παράδειγμα που συνάντησα και γέλασα (αν και ήταν μάλλον τραγικό) ήταν μία περίεργη συνάντηση «εργασίας» του αντιπεριφερειάρχη Βόρειου Τομέα Αθηνών  Καραμέρου, με αντιπροσωπεία του συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης – Χαλανδρίου. Αντικείμενο της συνάντησης ήταν  η "επικαιροποίηση της οριοθέτησης όλης της ρεματιάς καθώς και η εκπόνηση ενιαίας υδραυλικής μελέτης εναρμονισμένη με τους περιορισμούς του ισχύοντος Προεδρικού Διατάγματος προστασίας της ρεματιάς".

Αρχικά μοιάζει σαν μία συνάντηση ουσιαστική. Εκεί όμως είναι που αρχίζει η μνήμη να διαλύει το όμορφο δημοσιοσχεσίτικο πλεκτό.

Ανατρέχω σε επιστολή (ΑΠ 640 - 6/3/2017) της τότε προέδρου κας Δάνου ΅προς τον αντιπεριφερειάρχη  Καραμέρο με θέμα «Ρεματιά Πεντέλης – Χαλανδρίου», όπου σημειώνεται μεταξύ άλλων:

……………………………………………………………………..

Με βάση τα ανωτέρω και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σας τα θέματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης είναι:

• Οριοθέτηση του Ρέματος στο σύνολό του, για τη διασφάλιση ενιαίας υδραυλικής και περιβαλλοντικής μελέτης, η οποία θα λαμβάνει υπόψη και τη διατήρηση του φυσικού σχηματισμού. Το ρέμα είναι ένα σύνολο από αλληλοεξαρτώμενα στοιχεία και είδη που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά. Τέλος,  είναι προφανές ότι τεχνικά έργα σε ένα μικρό κομμάτι του ρέματος, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αντιπλημμυρική προστασία με λογική 50ετίας που οι σύγχρονες μελέτες επιβάλλουν.
• Δημιουργία Διαδημοτικού Φορέα διαχείρισης πάγιο αίτημα του συλλόγου μας, για τη διασφάλιση της συνοχής του σχεδιασμού, της επίβλεψης και εντέλει της προστασίας του ρέματος.
• Ενιαία ανάπλαση και αποκατάσταση των παραρεμάτιων χώρων
• Αποκατάσταση της φυσικής κοίτης
• Υποβοήθηση της βλάστησης με φυτεύσεις που θα σέβονται τη γηγενή χλωρίδα.
• Καθαρισμός καθόλη τη διάρκεια του έτους με ήπια μέσα (χωρίς τη χρήση βαρέων οχημάτων) αποφεύγοντας την περίοδο Μαρτίου-Σεπτεμβρίου (λόγω αναγκών της ορνιθοπανίδας).
• Αποκατάσταση, από την τεχνική σας υπηρεσία, των σημείων που έχουν υποστεί καθίζηση λόγω πλημμυρών και εγκυμονούν κινδύνους για τους πολίτες (πχ Ροδοδάφνης και Κορυτσάς στο Πολύδροσο Αμαρουσίου έμπροσθεν της παιδικής χαράς, σημείο που παραμένει πλημμελώς φυλασσόμενο με συρματόπλεγμα εδώ και 5 χρόνια!! παρά τις οχλήσεις μας).
• Ανάπλαση και φύτευση, του εναπομείναντα χώρου της Ρεματιάς μετά τη διάνοιξη της οδού Φραγκοκλησιάς, περίπου 10 στρεμμάτων που αποψιλώθηκε για τα έργα, ώστε να αποκατασταθεί κατά το δυνατόν το τοπίο που παραμένει επί πολλά χρόνια αφύτευτο, υποβαθμίζοντας τη γύρω περιοχή και αλλοιώνοντας το περιβάλλον της ρεματιάς και το οποίο έχουμε ζητήσει με έγγραφό μας από τις 17/12/2014  αρ.πρωτ.598
• Έγκαιροι ψεκασμοί για την αποφυγή ύπαρξης κουνουπιών.
• Αντιμετώπιση των θεμάτων, ρύπανσης και ασφάλειας παράνομων παροχετεύσεων

…………………………………………………………………….

Ο «οικολόγος» αντιπεριφερειάρχης απάντησε με έργα κυρίως. Ειδικά στο κομμάτι που είναι τονισμένο (bold) και αφορά στον καθαρισμό των ρεμάτων με ήπια μέσα και με σεβασμό στην πανίδα της περιοχής, οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους για την οικολογική τυο αλά και την πολιτική του τοποθέτηση. 

Ήδη, από το 2015, οι καθαρισμοί ρεμάτων στον βόρειο τομέα της Αττικής (και αλλού αλλά εδώ αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη περίπτωση) γίνονταν με βαριά χωματουργικά μηχανήματα. Το Λυκόρεμα Πεντέλης είναι μία κραυγαλέα περίπτωση

  

Ήπιο μέσο καθαρισμού ρεμάτων (φωτ ΕΦΣΥΝ 19/10/2015) - Λυκόρεμα Πεντέλης

Επιθεώρηση εργοταξίου με επίσημο ένδυμα

...γιατί το safety jacket είναι για το στούντιο

Καθαρισμός ρέματος - έργο της περιφέρειας Αττικής

Επιπλέον η ενιαία θέση της περιφερειακής διοίκησης (στην οποία υπάγεται ο οικολόγος)  υπέρ της τσιμεντοποίησης των ρεμάτων, καθώς και της εγκατάστασης συρματοκιβωτίων (σκληρές διευθετήσεις) είναι σε διαμετρικά αντίθετη θέση από εκείνη του συλλόγου, οποίος ζητά αποκατάσταση της φυτικής κοίτης και υποβοήθηση της βλάστησης.Η θέση της περιφέρειας άλλωστε δηλώθηκε ξεκάθαρα με την προώθηση "τελικών λύσεων" σε σημαντικά ρέματα της Αττικής με τσιμεντοποίηση και αντικατάσταση της φυσικής κοίτης με τσιμεντένιους οχετούς.

Παρά λοιπόν την αποδεδειγμένα εχθρική προς τιο περιβάλλον στάση της περιφέρειας και του «οικολόγου» αντιπεριφερειάρχη, ο ίδιος συνεχίζει να μοσχοπουλάει οικολογία και δημοκρατία επί τη ευκαιρία της συνάντησης με εκπροσώπους του συλλόγου της Ρεματιάς Πεντέλης Χαλανδρίου.

Και μάλιστα «Ο Γιώργος Καραμέρος συμφώνησε στην πρόταση του συλλόγου για την εκπόνηση μιας μελέτης βάσης για την ιστορική εξέλιξη της χλωρίδας κατά μήκος της ρεματιάς με στόχο την ενιαία ανάπλασή της ανεξάρτητα από το φορέα υλοποίησης» γιατί το να προσφέρεις καθρεφτάκια** για να εξασφαλίζεις τη συναίνεση ακόμα και στους πιο ακραίους σχεδιασμούς, ήταν πάντα μία επιτυχημένη τακτική.

Αξίζει να σταθούμε στο σημείο όπου «ο αντιπεριφερειάρχης εξέφρασε προβληματισμούς για τη σύσταση φορέα διαχείρισης της ρεματιάς, που εκκρεμεί από το 1995, εάν δεν προβλέπονται ουσιαστικές αρμοδιότητες, ενώ δεσμεύτηκε να αντιμετωπίσει ζητήματα που έθεσε η αντιπροσωπεία του Συλλόγου και αφορούν, μεταξύ άλλων: στην αποκατάσταση του πρανούς επί των οδών Κορυτσάς και Ροδοδάφνης, στο Πολύδροσο Αμαρουσίου, στις αναγκαίες αποκαταστάσεις σαρζανετιών που έχουν καταστραφεί, στην αποκατάσταση φθορών στο γεφυράκι μεταξύ Νέου Αμαρουσίου και Βριλησσίων, στον καθαρισμό του Βαθυρέματος στην Πεντέλη και στις φυτεύσεις των πρανών, που κατέστρεψαν οι φωτιές το 2004 και το 2007 στο Πολύδροσο, αλλά και του εναπομείναντα ελεύθερου χώρου μετά από τη διάνοιξη της οδού Φραγκοκλησιάς. Βάζετε στοίχημα πως τα σαρζανέτια θα επανακατασκευαστούν, το γεφυράκι θα μεγεθυνθεί, ενώ φυτεύσεις δεν πρόκειται να γίνουν; Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε τα ερπυστριοφόρα του αντιπεριφερειάρχη στο Βαθύρεμα, στο Λυκόρεμα ή ακόμα και στον Βαλανάρη. 

Οι άνθρωποι της περιφέρειας πουλάνε οικολογία, πουλάνε νοιάξιμο και έχουν την ίδια άνεση να υποσχεθούν στους κατοίκους αναδάσωση του Πεντελικού  όπως και να δεσμευτούν για την «παραχώρηση προς αξιοποίηση» στους "επενδυτές" και μάλιστα στο σύνολο του.

Υπάρχει ένας σχεδιασμός όπως προαναφέραμε, που περιγράφεται (και) από το ρυθμιστικό Αθήνας - Αττικής (Ν.4277/2014). Οι κάτοικοι δεν ρωτήθηκαν, η διαβούλευση ήταν ανύπαρκτη. Η γενική πορεία είναι προς την ελαχιστοποίηση της μη "αποδοτικής οικονομικά" φύσης με την παράλληλη μεγέθυνση ρυπογόνων και εντατικών δραστηριοτήτων. Η περιφέρεια, που καβάλησε και το άρμα της οικολογίας για να αναρριχηθεί, είναι ο φανατικότερος θιασώτης της πορείας προς τον αφανισμό της Αττικής φύσης και του τοπίου. Αναζητά ή κατασκευάζει έντεχνα (με τη βοήθεια και αυτοδιοικητικών που δεν έχουν ιδεολογική συνάφεια) συναίνεση 'η ανοχή. Έρχονται έργα και η εξασφάλιση (ή η κατασκευή στην ανάγκη) συναίνεσης είναι το πολυτιμότερο κεφάλαιο σε αυτούς τους καιρούς.

____________________________

*    Μπάρα = η λιμνούλα
** Εν προκειμένω, μελέτες που εκπονούνται για να κλείσουν στόματα και δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν ουσιαστικά ποτέ.

Επισκεφθείτε και 
Ρέματα της Αττικής: o καθαρισμός που μπορεί να φέρει πλημμύρες
Η νέα... μάχη του Μαραθώνα για τα σκουπίδια
Πνίγουν με τσιμέντο τα τελευταία ρέματα
Κρίνεται η τύχη του ρέματος Πικροδάφνης
Σβήνουν από τον χάρτη το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας
Μια απάντηση στον κύριο σύμβουλο

και άλλα πολλά