Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται

Εικόνες από το μέλλον;

UPDATE 2/6/2018 : Προκειμένου να ακριβολογούμε, ο όρος τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αντικατασταθεί με το ορθότερο τοπική διοίκηση αφού μόνο αυτοδιοίκηση δεν είναι αυτό το κατασκεύασμα*

 Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου, έγραφα για τις επερχόμενες εκλογές, το 2019. Άσχετα αν θα γίνουν υπό το καθεστώς του Κλεισθένη, του Καλλικράτη ή του "Καλλισθένη", καλούμαστε οι πολίτες και με την ιδιότητα του δημότη, να επιδοκιμάσουμε ή να αποδοκιμάσουμε δημοτικές κινήσεις, παρατάξεις, με κριτήριο τα προγράμματα τους, τις επιδόσεις τους, τη στάση τους απέναντι στο σύνολο, το περιβάλλον και σε όποιο άλλο στοιχείο αποτελεί μέρος της ζωής μας, της καθημερινότητας μας ή των σχεδίων και των οραμάτων μας για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Δεδομένης της πρόσδεσης της χώρας σε ισχυρούς, διεθνείς  οικονομικούς σχηματισμούς και τη μετατροπή της σε υποπόδιο των διοικούντων τις δομές αυτές, οι βουλευτικές εκλογές έχουν χασει κάθε νόημα. Δεν χαράσσουν καμία πολιτική, δεν εκφράζουν τίποτα (αφού οι εναλλακτικές είναι παραλλαγές σε ένα θέμα) και τελικά, όπως είναι γνωστό από χρόνια, αν άλλαζαν κάτι θα ήταν εκτός νόμου. Υπάρχουν μόνο ως επίφαση δημοκρατίας, εμπαιγμός του συνόλου που του επιτρέπετα κάθε τέσσερα χρόνια να πει τη γνώμη του -για να την τροποποιήσουν μετά οι αιρετοί ιθύνοντες. Τα αποτελέσματα των εκλογών από το 2009 μέχρι σήμερα και του ενός πικρού δημοψηφίσματος, μιλάνε από μόνα τους. Μέχρι λοιπόν να "γίνει η επανάσταση" και οι εκλογές να αποκτήσουν νόημα, δεν συνεχίζω. Αντιπαρέρχομαι την προσβλητική για τους πολίτες διαδικασία των βουλευτικών εκλογών και πάω στις πιο ουσιαστικές, αλλά και πάλι, όχι ακριβώς απεικονιστικές της λαϊκής γνώμης, αυτοδιοικητικές εκλογές.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Κατ' αρχάς, ο όρος είναι ένα οξύμωρο, αφού εκτός των άλλων, καλύπτει φιλοδοξίες υποψηφίων για μετάβαση σε άλλα μετερίζια με κάθε μέσο. Επίσης καλύπτει σχέσεις υποτέλειας και εξάρτησης τοπικών διοικήσεων από τις περιφερειακές ή ακόμα χειρότερα, σχέσεις εξάρτησης τοπικών διοικήσεων από οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες. Αλλά αυτό είναι που επί χρόνια χαρακτήριζε και την κεντρική εξουσία, μέχρι που υπάχθηκε οριστικά στην εξουσιαστική υπερδομή των τραπεζών και της οικονομίας τους. Είναι δηλαδή κάτι κοινό και όποιος δεν το βλέπει ή θα πρέπει να πάει να κοιταχτεί ή να αλλάξει χώρα ή και πλανήτη.

Από το σύστημα που κατασκεύασε και ρυθμίζει τις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και ο δήμος του οποίου είμαι δημότης. Ο δήμος Ραφήνας - Πικερμίου, που για την ακριβέστερη ονοματολογική απόδοση, το τμήμα μετά την παύλα θα μπορούσε να λείπει χωρίς να αλλοιωθεί τίποτα στην δομή και τη λειτουργία της αυτοδιοικητικής δομής. Ο δήμος Ραφήνας - Πικερμίου λοιπόν, είναι γεωγραφικά και λειτουργικά μη κεντροβαρής, ή όπως θα λέγαμε καταχρηστικά πλην όμως τονίζοντας την έννοια, είναι ένας εκκεντροβαρής δήμος. Το κέντρο βάρους του βρίσκεται στη μία άκρη του, με πληθυσμιακά, οικονομικά, γεωγραφικά, λειτουργικά, ακόμα και πολιτισμικά κριτήρια. Το Πικέρμι, το Ντράφι, η διευρυμένη Διώνη, ακόμα ακόμα και η Καλλιτεχνούπολη, αποτελούν ενότητες που καμία σχέση και συνάφεια έχουν με τη Ραφήνα, το αστικό κέντρο, το λιμάνι της βορειοανατολικής Αττικής. Παρά την εγνωσμένη έλλειψη σύνδεσης και συνάφειας  μεταξύ των οικισμών και της Ραφήνας, οι διοικήσεις του ανισοβαρούς δήμου προέρχονται από τη Ραφήνα και πάντα οι αποφάσεις και οι σχεδιασμοί αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τη Ραφήνα. Είναι αναμενόμενο και έχοντας αντίληψη της πραγματικότητας μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε και κατανοητό. Δίκαιο όμως και δημοκρατικό, δεν θα το χαρακτηρίζαμε ποτέ.

Το Πικέρμι και οι λοιποί οικισμοί στις υπώρειες της Πεντέλης περιστοιχοίζονται από έναν δασικό όγκο ο ποίος αποτελεί τον τελευταίο ουσιαστικό πνεύμονα και σημαντικό κλιματικό ρυθμιστή της ανατολικής Αττικής. Το δάσος του ανατολικού Πεντελικού είναι μία οργανική ενότητα που πρέπει να προστατευθεί. Μαζί του, τα ρέματα που κυριαρχούν στο τοπίο. Το Λυκόρεμα, ο Βαλανάρης, το Μέγα Ρέμα, το ρέμα της Αγίας Παρασκευής, το ρέμα Μπάκα, για να μην επεκταθούμε και εκτός των ορίων του δήμου, στα άλλα ρέματα του ανατολικού Πεντελικού.

Η διατήρηση και η προστασία της οργανικής ενότητας του δάσους, των ρεμάτων του, του τοπίου και του βουνού στο σύνολο του είναι ένα θέμα μείζονος σημασίας, τουλάχιστον για το ένα άκρο του δήμου. Μείζονος σημασίας όμως είναι και για το σύνολο της Αττικής, του Αττικού τοπίου και του Αττικού περιβάλλοντος. Όλη αυτή η σημασία που έχει η προτασία του ορεινού φυσικού περιβάλλοντος τελικά υποβαθμίζεται και αντιμετωπίζεται ελαφρά αλλά κυρίως εχθρικά και από τους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης. 

Οι ευαγγελιστές της ανάπτυξης, υπηρετούν έναν -ψευδώς ονομαζόμενο-  στρατηγικό σχεδιασμό που θετει ως προτεραιότητα το λιμάνι της Ραφήνας και την (με τον γνωστό καταναλωτικό τρόπο) "ανάπτυξη" του. Δεν τους ενδιαφέρει η διαφαινόμενη μετατροπή του λιμανιού σε Γαργαντούα της ανατολικής Αττικής. Η κεντρική εξουσία αρχικά αλλά κυρίως η Περιφέρεια και ο υπάκουος ακόλουθος της, ο δήμος, προσφέρουν βορά στα σαγόνια του υπερφυσικού τέρατος που άλλοι και για δικούς ρτους λόγους, σχεδίασαν, κάθε έννοια και μέρος του φυσικού περιβάλλοντος του τόπου και του ανατολικού Πεντελικού. 

Ξεκινώντας από τη σκληρή διευθέτηση του Μεγάλου ρέματος με μελέτες και ιδέες που έχουν ηλικία 50 ετών. 

Παραβλέποντας τις σύγχρονες αντιλήψεις στο θέμα του σχεδιασμού, που επικρατούν στα προηγμένα κράτη. 

Αδιαφορώντας για το μέλλον των παραλιών της Ραφήνας και το πως αυτές θα επηρεαστούν. 

Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχουν στις παραλίες ακόμα και οι παραχωρήσεις καντινών και  υποδομών λουτρού που εγκαθιστούν οι διάφοροι "οραματιστές". Τώρα που στα σαγόνια τους έριξε ο νόμος κανονικά κάποιες "κερδοφόρες" παραλίες τρίβουν τα χέρια τους.

Σχεδιάζοντας την πολεοδόμηση δασικών εκτάσεων εντός του δήμου (σε αγαστή συνεργασία με δασοφάγους υπουργούς και περιφερειακούς).

Σχεδιάζοντας και υλοποιώντας την καταστροφή των ρεμάτων, με τσιμεντοποιήσεις, εγκιβωτισμούς, επεκτάσεις τεχνικών με σκληρά υλικά, αδιαφορώντας για την εξαφάνιση ρεμάτων και δάσους, λόγω της εντεινόμενης οικοδομικής δραστηριότητας, δείχνοντας ανοχή ή και εγκληματική συνενοχή σε παρεμβάσεις της περιφερειας σε ρέματα και δάση.

Είναι αλήθεια πως η ανατολική Αττική αλλάζει. Αλλάζει γιατί επηρεάζονται άμεσα από την ανάπτυξη δραστηριοτήτων πλησίον του μεγάλου αστικού κέντρου της Αθήνας. Η λιμενική δραστηριότητα άλλαξε στην Αττική. Το Αττικό λιμενικό σύστημα μεγαλώνει και κατατρώει τον τόπο. Ζητάει κατάργηση του φυσικού περιβάλλοντος και κατασκευή νέου, τεχνητού. Δρόμους, αυτοκινητοδρόμους, ξενοδοχεία κλπ. Ο τόπος αποτελεί "επενδυτική ευκαιρία". Οι κάτοικοι του όχι. Ο τόπος χρειάζεται εκκαθάριση από τους κατοίκους του, προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία. Έτσι, σιγά σιγά εκκαθαρίζεται ότι έλκυσε τους κατοίκους του τόπου και μετά θα ακολουθήσουν και οι ίδιοι.

Τη βρώμικη δουλειά της εκκαθάρισης, μοιάζει να την έχουν αναλάβει οι νέες καθεστωτικές δομές που μας αυτοδαφημίζονται ως "το νέο", οι "οραματιστές της ανάπτυξης" και οι προσιδιάζοντες αυτών. Έχουν πόστα, έχουν δύναμη και με κάθε τρόπο πρέπει να την ανανεώσουν προκειμένου να έχουν τη λεγόμενη "νωπή" εντολή για να προχωρήσουν δίχως αντιδράσεις. Ο δήμος Ραφήνας - Πικερμίου ειδικά, μίκρυνε αρκετά τα τελευταία 2 χρόνια, ώστε να διεκπεραιώσει τη βρώμικη δουλειά.

Σίγουρα, οι ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Πέρα από φιλικές ή συγγενικές σχέσεις των υποσψηφίων με τους ψηφοφόρους. Πέρα από αυτό που φαίνεται. Πέρα από αυτό που ακούγεται. Έχουν τεράστια σημασία που θα καθορίσει τον τόπο και την ποιότητα ζωής σε αυτόν για πολλά χρόνια, βαθιά μέσα στο μέλλον.

Φτάνει η ώρα που θα πρέπει να δώσουμε λογαριασμό στο μέλλον και τα παιδιά, για τον τόπο που μας εμπιστεύτηκαν. Δεν έχουμε δικαίωμα να τους επιστρέψουμε συντρίμμια και μπάζα.

__________________________________________________
*Ευστοχότατο Σχόλιο του φιλικού ιστολογίου Δασαμάρι S.O.S